Het was al zo lang gelden dat ik de Lekdijk afdaalde naar ons sportcomplex, dat er de nodige spanning optrad in de onderbuik. Besloot de auto maar te parkeren onder de zendmast en eerst een wandeling te maken langs de tribune kant van het hoofdveld. In eerste instantie valt de stilte op: er had hier natuurlijk al een wedstrijd gespeeld moeten worden. Maar de netten zijn niet gespannen en de hoekvlaggen ontbreken: volledige Corona rust zullen we het maar noemen.
Op het pannaveldje was het even geleden nog een drukte van belang. De trainingsstage, die in Hoef en Haag wordt georganiseerd voor mini’s (juist ja: de allerkleinsten), zou uitgerekend vandaag plaatsvinden op het complex van Everstein. Meer dan twintig (!) deelnemers vermaakten zich (en hun begeleiders), tussen de haag van rood en witte vlaggen, welke voor deze gelegenheid speciaal waren geplaatst. Een van de initiatiefnemers Jop (volgend seizoen tevens te bewonderen in het rood en wit van ons cluppie), was uitermate content met de afrastering rondom het pannaveldje: “ze vliegen dan in elk geval niet alle kanten op”, zo luidde zijn simpele verklaring voor het enthousiasme van de deelnemers. Volgende week weer verder in Hoef en Haag!
Bij het naderen van het kunstgrasveld de eerste kreten, die je normaal hoort langs de lijn bij een voetbalwedstrijd. Ze klinken als muziek in de oren. Twee teams, gekleed in zwart en wit, nemen het tegen elkaar op in een (bijna volledige) wedstrijd, inclusief een arbitraal duo in tenue. Grote vraag voor mij: wie zijn hier allemaal bezig met hun geliefde spelletje en hoe komt zoiets tot stand? De eerste hulppost op mijn route is Eddie (leider 0-17), die in korte tijd alle deelnemers aan de strijd de revue liet passeren: de spelers tot 27 jaar van het eerste elftal, aangevuld met J0-19 en een aantal spelers van J0-17, zo liet Eddie mij weten. Voor sommigen was het mijn eerste kennismaking en soms zie je de geschiedenis zich herhalen: recht voor onze neus haalde een jonkie de bal onder de voet door, om daarna een pass te verzenden en voldaan weg te drentelen; het leek alsof ik vader Jerry bezig zag in mijn actieve voetbal carrière. “Jazeker”, verklaarde Eddie, “dat is Max, de zoon van….”. Als twee druppels water, zo wordt wel eens gezegd.
Terwijl de beide teams proberen de huid zo duur mogelijk te verkopen legt trainer Remko uit dat het niet gemakkelijk is voor de ‘ouderen’, die nog niet mee mogen doen. Zij zijn veroordeeld tot viertallen, met 1,5 meter afstand, op de donderdagavond. “Ook een tegenvaller dat ze nog niet mee mogen doen, had ze graag ook vanaf 10 april mee laten doen bij deze wedstrijdjes”, vervolgde de trainer. Simon en Wessel waren nog afwezig met blessures, de rest was present. Goed om te horen dat het ook met Sander goed gaat! Duidelijk op de weg terug, zo beaamden trainer en verzorger Jan, hopelijk zet zich dit voort. Nu maar wachten tot het echte werk weer kan beginnen en uiteraard zo snel mogelijk.
Wat verder opvalt is de rust, maar ook de gedrevenheid langs de lijn. Trainer Remko houdt de supervisie in de gaten en delegeert de rest naar zijn begeleidingsteam. En steeds worden er vanaf de zijlijn aanwijzingen, maar vooral adviezen het veld in geslingerd, die prompt ook een reactie opleverden bij de spelers. Een gemotiveerd stel, dat wil luisteren naar advies en beter worden. Vooral Nader is vanmorgen veelvuldig in positief conclaaf met zijn spelers. Hem ook maar even gevraagd hoe zij deze vreemde Corona tijd hebben ervaren ten opzichte van hun spelers. “Direct na de winterstop was het even moeilijk, dat was ook de periode dat steeds gedacht werd dat zaken zouden versoepelen. Maar nu is de zaak redelijk onder controle. De meesten kunnen heel goed met elkaar overweg en proberen er het beste van te maken. Waar Peter (trainer J0-19) en ik kunnen doen we er alles aan om de sfeer te behouden en de jongens lekker te laten voetballen. Wat dat betreft hoeven we ons geen zorgen te maken”, aldus Nader.
Gescoord werd er ook volop in deze onderlinge wedstrijd en er waren ook zeer fraaie treffers te zien, soms zelfs om van te genieten. Jammer dat niet meerdere liefhebbers dit konden zien, maar ja, dan besef je het plotseling weer: het is Corona tijd. Maar er is, zoals al zo vaak aangegeven, toch licht in de tunnel. Als er straks weer iets meer mogelijk is, dan kunnen de Regio cup wedstrijden van start. Korte competities, met ploegen uit de direct omgeving, met de wedstrijden op zaterdag. Zoals het er nu uitziet worden het in de Vijfheerenlanden twee poules van vijf teams, waarbij zoveel mogelijk rekening wordt gehouden met teams, die ook in de normale competitie al bij elkaar spelen. Maar dat gaan we nog zien, de KNVB komt binnenkort met een definitieve aankondiging.
Nu maar hopen dat de lichten ook snel op groen gaan voor de 27+ leden van de selectie. Dan kan er weer optimaal gewerkt worden naar de afsluiting van een turbulent seizoen 2020-2021 en voorbereiding op een (hopelijk) normaal nieuw seizoen 2021-2022. Soms lijkt de tijd stil te staan, dat lijkt nu te gelden voor een heel voetbalseizoen. Ik mocht vanmorgen even een kijkje nemen en u deze sfeerreportage aanbieden. We kunnen allemaal niet wachten tot iedereen weer kan genieten van ons favoriete spelletje en we ons, met elkaar, verder kunnen profileren als de leukste en gezelligste club van Midden Nederland.
Remko en Jan, bedankt nog voor de uitnodiging. Ik kan alleen maar hopen dat het niet nodig zal zijn nog zo’n uitnodiging te ontvangen. En dat we weer met zijn allen gaan voetballen, binnen en buiten de lijnen. O ja, om nog maar eens even te besluiten met een wijze opmerking van Eddie: “Dit is het even voor nu”!
