Regio jeugdvoetbalkamp altijd doen..
Ik zag afgelopen week op de Everstein site een oproep aan de jongste jeugd om zich aan te melden voor het regio jeugdvoetbalkamp in Vianen. Het kamp is er alweer voor de 26ste keer.Met een enorme inzet van vele vrijwilligers zal het wederom een waar voetbalfestijn worden. Ik las dat naast het voetbal alle andere en bekende activiteiten voorbij komen. Net als in alle voorgaande afleveringen lekker slapen in een grote tent. De eerste avond alleen maar keten en daarna elke avond iets meer slapen en iets minder keet. Het is in de laatste week van de schoolvakantie zag ik op de kalender. Ideaal om nog het laatste restje energie uit de jongelui te persen. En voor veel “ouders” even rust na enkele uitputtende weken. Want wat willen die jongens en meiden tegenwoordig allemaal niet. Alle weken vertier?. Ik denk het niet, maar de ouders rennen elkaar voorbij wanneer het gaat om wat goed is voor zoon of dochterlief. Hoe groter, hoe gekker, hoe beter. Nu, ik denk dat kids nog steeds blij zijn met alleen maar vier shirts welke als doelpalen kunnen dienen en simpel een bal aan de voet. Dat het regio jeugdvoetbalkamp al 26 jaar bestaansrecht heeft bewijst dat natuurlijk.
Mooie herinneringen drijven boven wanneer ik aan de binnenkant van de ogen die weken van toen laat passeren. Met de borden stampen wanneer we Arie Stijsiger om eten smeekten. Wat waren we allemaal uitgehongerd na weer een dag zweten op de velden. In de avond keten en met zijn allen springen bovenop Johan Hol, die dikke met die baard. En ik vergeet ook nooit die keer dat we met z’n allen konden gaan zoeken naar Alwin Kortlever (HSSC’61). Hij bleek niet zonder zijn moeder te kunnen en was gewoon “even” naar huis gelopen. Raar welke dingen mensen soms onthouden.
Op voetbalgebied werd er in die tijd ook altijd weer een prachtig programma in elkaar gedraaid. In die tijd kwamen er ook “gewoon” nog even wat profclubs voorbij die in hun eigen voorbereiding nog wel even tijd hadden om voor de kids een proeftraining te verzorgen. In de huidige commerciële tijd natuurlijk allang niet meer haalbaar voor een kamp wat draait op vrijwilligers maar toen zat Willem van Hanegem gewoon aan de bar van de kantine van Brederodes een koppie koffie te doen. In 1987 kwam de volledige selectie van FC Utrecht langs. “En dat pro deo”, tekende het Utrechts Nieuwsblad op uit de mond van Arie Stijsiger. Willam van Hanegem was destijds assistent van Han Berger, en ik moet zeggen ik heb Willem altijd beter gevonden als assistent, maar dat geheel terzijde. Willem was relaxed want wat kon er fout voor de ogen van honderd hongerige voetbalfanaatjes.
Een foto die me herinnert aan een mooi moment op het voetbalkamp was een vlug bezoek van de koning van de dribbel. In het begin van de jaren tachtig hingen posters van Gerald Vanenburg overal in Nederland. “Ik dol je in een telefooncel”,was destijds de slogan van zijn kledingsponsor Le Coq Sportif. Vanenburg was een jongen met een fabelachtige techniek. Een balletdanser op het veld die zijn tegenstanders degradeerden tot houten klazen. Wij mochten op het voetbalkamp met vijf spelertjes op de rand van het elfmeter gebied proberen hem af te stoppen. Zonder succes uiteraard. Een hoogtepunt.
Maar ook zonder deze extraatjes die in die tijd voorbij kwamen kan ik iedereen het voetbalkamp zeker van harte aanraden. Voor de jongens en meiden die twijfelen, zeker gewoon doen. En voor degene die zich al hebben aangemeld alvast heel veel plezier!!!
Nijs.
