Het werd voor alles wat rood-wit een warm hart toedraagt (en dat zijn gelukkig nog velen) een prachtige voetbalmiddag aan de Sportlaan in Almkerk. De herboren formatie van trainer Mari won ook de derde competitiewedstrijd na de winterstop. Na een hectische strijd met veel "dichtgeknepen billen" was de ontlading na afloop des te groter: het collectief Everstein won met 0-1 bij de nummer twee van de ranglijst, waarvan in Everdingen nog kansloos werd verloren.
Door dit resultaat werd uiteraard weer wat meer afstand genomen van de onderste plaatsen en bovendien zijn zes punten uit twee duels in de derde periode resultaten waarmee je thuis kunt komen.
Omdat de voorgaande wedstrijden wat waren uitgelopen mochten pas om kwart voor drie de volgende spelers in de basis beginnen van de technische staf: John (in plaats van de van vakantie teruggekeerde Martin), Bart-Hugo, Peter, Ronald en Jan Willem in de verdediging, Jeroen, Geert, Michel en Mark den Hertog op het middenveld, terwijl André en Richard de aanval vormden. De bank was wederom sterk bezet met Frank, Hamid en Mark Steenbeek (nog steeds niet helemaal fit na zijn blessure). Francois bleef wegens zijn blessure nog aan de kant.
Na het eerste fluitsignaal van de uitstekende arbiter Toorenaar (mag ook wel eens gezegd worden) zette Almkerk direct de toon. Everstein werd opgejaagd en daar hebben de roodwitten moeite mee. Ook bij balbezit van de bezoekers bleef de thuisclub druk zetten, zodat van opbouw van achteruit niet veel terecht (kon) komen. Gelukkig werd spoedig besloten dan maar de lange pass te hanteren en dat bracht gedurende de gehele wedstrijd de oplossing. Zowel Richard als André slaagden er redelijk tot goed in de bal te controleren en zodoende steeds vier tot vijf Almkerk verdedigers in stelling te houden. Daarnaast stoorden ze ook nog eens goed bij de opbouw van Almkerk, waardoor ook deze ploeg moeilijk aan voetballen kon toekomen.
Na zo'n kleine tien minuten viel een lange pass van achteruit plotseling over de verdediging van de thuisclub: André mocht op de doelman af, maar deze redde fraai. Een paar minuten later stuurde Jeroen dezelfde André wederom alleen richting Almkerk doelman. De hard werkende Everstein aanvoerder was vanmiddag net niet scherp genoeg (en heeft een tikkeltje snelheid in moeten boeten), waardoor ook deze tweede poging werd gekeerd door de keeper van de thuisclub. Weer een paar minuten later bracht André Jeroen in stelling, maar zijn schuiver was te zacht om voor gevaar te zorgen.
Pas na twintig minuten ontstond er een kans voor de blauw-witten: een afgeslagen corner werd door een middenvelder rakelings langs de paal geschoten. Verder kreeg doelman John niet echt veel dreigend te doen en kwam hij door wat lekkere vangballen goed in de wedstrijd te zitten.
Op het half uur probeerde Geert de opkomende Peter vanuit een corner in stelling te brengen, maar diens schot verdween ver naast het Almkerk doel. Na vijfendertig minuten mocht nu Richard alleen op het Almkerk doel afgaan. Met grote voorsprong op de verdedigers bereikte hij de doelman, die echter ook nu de situatie meester bleef (derde keer).
Toch zouden de roodwitten met een voorsprong de rust ingaan. Peter draaide een vrije trap vanaf de linkerflank hard en strak het strafschopgebied van Almkerk in. Geert reageerde van allemaal het best door de punt van zijn schoen nog tegen de bal te krijgen. Het leder verdween nu langs de kansloze Almkerk doelman: 0-1 op een wel erg prettig moment. Bijna was het de eerstvolgende aanval opnieuw raak, maar nadat Jan Willem een voorzet van Jeroen doorkopte verdween de inzet van Richard net over het doel.
De verwachting na de rust was dat Almkerk nog wat meer zou geven om in de wedstrijd te komen en Everstein kon wachten op de kansen, die vanwege de verkregen ruimte zouden ontstaan. Na zo'n vijf minuten kwam de eerste kans al; André prikte Richard richting Almkerk doel, maar ook nu weer (de vierde keer) was de doelman baas in een één tegen één situatie. Weer vijf minuten later leek de strijd alsnog beslist: André mocht door bij vermeend buitenspel en gaf een fraaie lob richting Almkerk doel. De bal verdween luttele centimeters naast de verkeerde kant van de paal. Daaropvolgend kreeg de thuisclub weer een goede mogelijkheid, doch de volley verdween ook nu over het Everstein doel.
De bezoekers moesten een stapje terug doen en hielden (hoe gek het ook klinkt) de thuisclub in de wedstrijd door hardnekkig open kansen te missen. Na een stijf kwartier leek de gelijkmaker te komen, maar een vrije kopkans was aan de Almkerk spits niet besteed, de bal verdween naast het doel van John.
Gedurende de tweede helft verlieten achtereenvolgens Mark den Hertog, Jeroen en Richard het veld en werden vervangen door Mark Steenbeek, Frank en Hamid. Ook de vervangers toonden (net als het gehele team) grote inzet en strijdlust, waardoor het team als collectief op de been kon blijven. De thuisclub speelde gelukkig voor ons niet de beste wedstrijd en met name op het middenveld werden veel (vrije) ballen verspeeld. Het paste Everstein precies en de tijd verstreek. De thuisclub kreeg wat corners te nemen en de druk nam toe (tijd voor bij elkaar geknepen billen dus!), maar de Everstein verdediging gaf geen krimp.
Net op het half uur kregen we wederom de kans het duel in het slot te gooien, maar ook de vijfde keer bleef de goede sluitpost van Almkerk baas over André. Het laatste kwartier nam de spanning dus nog steeds meer toe, maar over het algemeen konden de spitsen van de thuisclub (waarbij Rik Donker reeds voor de rust werd ingebracht) het de verdedigers van Everstein niet echt moeilijk maken. Na veertig minuten werd Bart-Hugo omver gekegeld en mocht Peter een vrije trap nemen op zo'n dertig meter van het vijandelijke doel. De richting ontbrak nog, de bal verdween naast het doel van de thuisclub.
Als de gelijkmaker gevallen zou zijn dan werd het een copy van het Everstein doelpunt. Nu mocht Almkerk vanaf de linkerkant een vrije trap hard in het strafschopgebied van de gasten brengen. Gelukkig werd de bal (die Geert in de eerste helft matchwinner maakte) nu door iedereen gemist en verdween naast het doel van John.
Na het laatste fluitsignaal was de vreugde en ontlading, zoals eerder aangegeven, groot. Spelers, staf en supporters deelden in deze vreugde en Everstein kon wederom een driepunter bijschrijven. Drie zwaluwen maken echter nog "geen zomer"! We dienen met beide benen op de grond te blijven. Volgende week wacht de zware klus tegen Sliedrecht, een ploeg die het Everstein traditiegetrouw heel moeilijk kan maken. Bovendien vechten de bezoekers heftig tegen degradatie en dat zal de strijd des te moeilijker maken. Everstein weet dat het dan hele goede zaken kan doen en als de ploeg dezelfde scherpte op de mat kan leggen dan hedenmiddag kunnen we de confrontatie met vertrouwen tegemoet zien.
