“Zijn we er klaar voor?” Interview met Dennis van der Steen
Het is donderdagavond 1 september 2011. Binnen nu en 48 uur zit de eerste wedstrijd van Everstein in de 1e klasse erop. De spanning neemt toe en de vraag blijft wie er zaterdag beginnen aan dit ongetwijfeld loodzware seizoen.
De trainingen, de oefenwedstrijden en de bekervoorronde zitten erop, het echte werk gaat van start. Een bewogen voorbereiding, waarbij het woord wisselvallig nog maar matig uitdrukt wat allemaal passeerde. Positieve momenten, maar ook soms zorgen om het vertoonde spel, de blessures enzovoorts. Zijn we eigenlijk klaar voor deze klus? Tijd om eens even rustig bij te praten met de eindverantwoordelijke, speler-trainer Dennis van der Steen.
Het blijkt allemaal stipt te lopen, deze donderdagavond. Om even half tien schuift de Everstein trainer, gedoucht en wel, aan een tafeltje, wederom achter in de kantine. Het gaat er bij de andere aanwezigen behoorlijk luidruchtig aan toe en soms moeten we zelfs de stem verheffen om voor elkaar verstaanbaar te blijven.
“We hebben een half uurtje en ik heb eigenlijk niets voorbereid”, zo begint Dennis het gesprek. Geen nood dus, dan doet uw verslaggever ook niet, dus komen we dit half uur wel door.
Ik vraag eerst maar eens een vergelijking met precies een jaar geleden te maken, dit ten opzichte van de huidige situatie.”Op mijn gevoel hebben we als team echte stappen gemaakt. Ik krijg ook steeds meer de bevestiging dat spelers groeien en beter worden. We proberen ook nu weer vanuit de eenheidsgedachte te functioneren, net als vorig jaar. Toen leidde dit tot een kampioenschap, logisch dat je deze formule weer kan gebruiken. We zullen nu in balbezit nog iets meer moeten gaan brengen, verdedigend zit de organisatie wel goed in elkaar, daar heb ik alle vertrouwen in. Het kiezen van de momenten, het hogere tempo, daar kunnen we nog progressie boeken. We zullen naar het niveau van een 1e klasser moeten groeien. Drie punten tegen de Zwerver zou wat dat betreft zeer welkom zijn. Er is wederom veel plezier en ik ben gematigd tevreden met het gevoel dat we op de goede weg zijn”, zo vervolgt de trainer het gesprek.
Over de voorbereiding? “Kunnen we wellicht kort over zijn! Voor wat betreft de resultaten ben ik uiteraard niet tevreden. Maar zeker wel als het gaat om het leerproces, dat hebben we zeker meegemaakt. De spelers hebben dit ook ervaren zijn ervan overtuigd dat we elkaar beter moeten maken. De slogan uit de methodiek van Guus Hiddink, waarbij “is” wordt vervangen door “eis”, is hierbij veel gebruikt. De groei van een speler, zijn handelen, zijn snelheid, zijn lichaam zijn progressie was voorheen het “is”beeld. Dit moet omgezet worden naar een “eis”beeld. Als speler moet je van jezelf en van je team eisen dat zaken beter worden, c.q. gaan. Daar ligt een verantwoording voor iedereen, niet in de laatste plaats van tussen de oortjes, maar daar wordt je wel beter van, individueel en als groep”.
“De kern van de huidige groep is gewoon goed, maar toch heb ook ik wel eens mijn twijfels: is dit voldoende om een seizoen in de 1e klasse te spelen. De groep is klein en we kunnen alleen maar hopen weinig blessures en/of schorsingen tegen het lijf te lopen. Dat gaan we, in voorkomende gevallen, snel merken”. Ik dit kader zou het afgelopen seizoen, zeker wat kaarten betreft, een mooi voorbeeld moeten zijn.
Hebben we niet teveel wedstrijden gespeeld ten opzichte van de trainingsarbeid? “Dat zal altijd een punt van discussie blijven. We hebben bewust voor deze opbouw gekozen en daar sta ik nog steeds achter. Rustig beginnen met aan het eind een serie hele sterke tegenstanders, waardoor we gelijk wisten voor welke taak we stonden. Vanuit een wedstrijd of vanuit een training, als de blessure moet komen, dan ontstaat deze toch wel. Maar de sterke tegenstanders maken je ook psychologisch sterker, je focus om te groeien als speler en groep wordt automatisch versterkt. Van één wedstrijd heb ik achteraf wel spijt, we hadden nooit naar Almere moeten gaan! Zonder voorbereiding, weinig trainingsarbeid en dan direct zo’n tegenstander. Maar het is gedaan en gedane zaken nemen geen keer.”
Ik heb gedurende de voorbereiding een coach gemist op de bank! “Klopt inderdaad, is een gemis geweest in de voorbereiding. Maar we zijn amateurs en Khalid heeft, na zijn actieve carriere, nu gekozen om met de kinderen op vakantie te gaan. Dat is nu eenmaal zo gelopen en dat dienen we te respecteren. Voor mezelf heeft de voorbereiding daardoor veel van mijn energie gevraagd. Naast het feit dat ik vaak moest meespelen, wil je ook vanaf de kant kijken hoe spelers en team zich ontwikkelen. Daar is weinig van gekomen en na de wedstrijd bij Benschop uit was ik echt moe en had het even helemaal gehad. Al met al was het dus een zware voorbereiding voor me”.
We hebben het natuurlijk niet uitsluitend over ons eerste elftal. Waar irriteert Dennis zich mateloos aan bij het huidige, moderne internationale voetbal. Het antwoord was voorspelbaar, maar ook duidelijk: “Ik ben niet blij met het “gedoe rond de camera”. Is het nu wel een goal of niet, wel over de lijn of niet? In deze tijd van moderne communicatie en de grote belangen, welke spelen, zou het toch mogelijk moeten zijn om hulpmiddelen te gebruiken. Al mogen de coaches maar een of twee keer per helft meekijken naar de genomen beslissingen. Details beslissen vaak in je voor- of nadeel, dat mag dan toch gezien en gecontroleerd worden!” Maar er is nog meer dat Dennis’ goedkeuring niet kan wegdragen: “de transferperiode tot en met 31 augustus, dat moet zo snel mogelijk wijzigen. Europees (en wellicht internationaal) kun je afspreken dat, na het begin van de Nationale competities, geen transfers meer mogen plaatsvinden. Nu spreek je ook nog eens over de reinste competitievervalsing! Je zult, zoals Groningen, je voorbereiding mede hebben afgestemd op Matavz, ben je net bezig en verdwijnt hij naar de concurrentie – die je misschien twee weken later gaat tegenkomen in competitieverband -. Het is duidelijk, hier klopt iets niet, kijk ook hoe Den Haag en Utrecht de spelers zijn kwijt geraakt.”
Hoe kijkt Dennis naar de nieuwe competitie, zaterdag 3 september te beginnen?
“Ik verwacht veel schommelingen in niveau, dus hele mooie, maar ook hele lelijke en slechte wedstrijden. Het is ontzettend moeilijk de verschillen in detail weer te geven. Ik denk dat we weer een competitie krijgen, waar nummer 1 kan verliezen van nummer 12, er is bijna nog geen peil op te trekken. Het wordt ongetwijfeld wel een zwaar en lang seizoen. We zullen zuinig moeten zijn om blessures en schorsingen te voorkomen. Dat kan ons de nek breken. Vele tegenstanders spelen al een aantal jaren op dit niveau, dat is vaak net iets makkelijker, geslepener en daar zullen we mee om moeten leren gaan. Maar ik denk, nogmaals gezegd, dat er geen ploeg met kop en schouders bovenuit zal steken. Wij zullen in elk geval moeten proberen de punten te halen en, indien mogelijk, weg te blijven van de onderste regionen. Als je daar direct mee te maken krijgt werkt dit door in de groep. Daarom zouden drie punten zaterdag a.s. zo welkom zijn: direct resultaat en direct mee in de vaart der volkeren”.
Wil je dan nog wat kwijt, na zo’n lang verhaal? “Ja toch wel, ik hoop van harte dat de eenheid, zoals we vorig jaar kenden, in tact zal blijven. Ook als het even niet mee zit en er nederlagen volgen. Juist dan moeten we er voor elkaar zijn, dan kunnen we tot mooie resultaten komen, dat hebben we vorig seizoen gezien. Eenheid binnen de club, daar ligt de kracht van Everstein en dat moet zo blijven! Maar om dit wederom te bereiken hebben we iedereen nodig! Ik nodig dan ook iedereen weer uit hieraan mee te werken, dan komen de prestaties vanzelf, dat weet ik zeker!”
Bij het uitspreken van deze woorden zien we de lach en de pretoogjes weer terug. Maar ja, ook voor Dennis geldt: dat was een “is”, nu komen de “eisen”.
Zijn we er dan eigenlijk wel klaar voor? Want zonder deze vraag zouden we ons doel letterlijk en figuurlijk voorbij streven. “Ja, we zijn er echt klaar voor, ik voel het aan de groep, we willen dolgraag beginnen en we hebben er reuze zin in!” Zo luiden de laatste woorden van Dennis van der Steen.
Het is even na de klok van tien uur, ons half uur is voorbij. Er volgen nog meerdere gesprekken deze avond. Ja, het leven van een trainer bij Everstein gaat niet altijd over rozen. Gelukkig zijn de overige leden van de staf nog aanwezig en verzoeken Dennis vriendelijk een eind te maken aan ons gesprek. Dit keer bij monde van Jan Werner.
We “shaken” nog even de hand en ik dank Dennis voor zijn tijd en antwoorden. De trainer drentelt achter Jan Werner aan naar boven. Daar wachten de laatste gesprekjes voordat het echt gaat beginnen.
Dennis en mannen: heel veel succes in deze historische competitie, 1e klasse, we zullen achter jullie blijven staan!!
Gert van der Gun
