Zaterdag 01 september 2012, de voetbalcompetitie gaat weer draaien! Maar dat is niet de rede voor het schrijven van dit feestelijke artikel.
Op 01 september 1962 werden Eef Prijs en Rinus Frasa ingeschreven als lid bij sportclub Everstein, ofwel: beiden zijn 50 jaar lid en GOUD!
Vanaf deze plaats allereerst de hartelijke gelukwensen voor beide heren en we hopen jullie nog lang te kunnen blijven begroeten als lid van Everstein.
Voor de gelegenheid vroegen we nestor Rinus Frasa een paar vragen voor ons te beantwoorden. Soms vragen uit en ver verleden en soms ook zover weg dat Rinus zelf ook niet meer precies wist hoe één en ander was gelopen. Wat de “alleskunner” bij onze vereniging nog wel wist kunt u nu lezen in de volgende bijdrage van Gert van der Gun, gemaakt op verzoek van het bestuur:
Rinus Frasa werd op zijn 18e lid van Everstein. Destijds werd er gespeeld op de uiterwaarden langs de Lek op het land van de vader van Rinus. Rinus werkte in de woningbouw met Henk en Jo van Straaten en deze heren waren ook zeer nauw betrokken bij de voetbalvereniging Everstein. En zo is het eigenlijk begonnen. Ook toen moest er contributie betaald worden en wel handje contantje! Eén keer per jaar, maar hoeveel contributie betaald moest worden, dat weet Rinus zich niet meer te herinneren.
Tegenstrijdig is dat Rinus wel lid werd van de voetbalvereniging, maar dat hij zelf nooit aan actief spelen van het spelletje is toegekomen! De zaakjes waren in die tijd thuis nog stipt geregeld: broer Adriaan mocht gaan voetballen en Rinus moest thuis helpen op de boerderij, want daar was altijd wel werk te vinden.
Natuurlijk vroegen we Rinus ook naar een paar dieptepunten en (hopelijk) meerdere hoogtepunten gedurende 50 jaren Everstein. Het siert wellicht de mens als hij opmerkt eigenlijk geen dieptepunten meer te kunnen herinneren. Maar die zullen er ongetwijfeld wel geweest zijn, zo voegt Rinus er wel direct aan toe, maar net zoals met de dagelijkse gang van zaken horen deze bij het leven.
Hoogtepunten gaat de jubilaris wat gemakkelijker af, da’s ook beter op zo’n heugelijk moment. Als eerste noemt Rinus de verhuizing van de uiterwaarden naar de huidige locatie aan de Lekdijk in Everdingen, toen al een wereld van verschil. Ook de tijd van zijn bestuursperiode koestert hij nog tot op de dag van vandaag. Speciaal zijn band met de voorzitters Ries van Arnhem en Arie van Vuren heeft hem goed gedaan. De jubileum data (25 en 50 jarig bestaan) van Everstein, welke uitgebreid werden gevierd en waarbij hij werd benoemd tot Erelid en Vrijwilliger, blijven niet onvermeld. En wat te denken van de kampioenschappen in de loop van de jaren (en niet alleen die van het eerste elftal)! Het kan nog wel even doorgaan, ofwel: teveel hoogtepunten om allemaal op te noemen.
Er is de laatste jaren veel veranderd binnen de vereniging. Dat heeft Rinus allemaal langs zien komen, maar hij ziet ze gerelateerd aan de tijd waarin we leven. Er zijn dan ook geen veranderingen, waar hij speciale gevoelens bij heeft.
We hebben Rinus ook gevraag om uit te leggen hoe het komt en voelt om een “rood wit hart te hebben”. Maar, aldus Rinus, dat is niet uit te leggen, dat is een gevoel wat je moet hebben (of wat langzaam moet groeien). Op een bepaald moment is dat gevoel er gewoon. Wellicht het best te vergelijken met je gezin: je houd ervan, je doet er gewoon alles voor (en soms wel eens teveel!!).
Treffender hadden we het niet kunnen bedenken.
Zijn er dan na 50 jaar nog wensen? Natuurlijk blijven er altijd zaken te wensen. Allereerst (wie had dat kunnen bedenken) de realisatie van de nieuwbouw, iets waar vrijwel alle leden naar smachten. Rinus kijkt er extra naar uit, want dat houdt voor hem ook automatisch iets anders in. Al jaren kennen we hem als de regelaar van alles wat met de bar te maken heeft. De realisatie van de nieuwbouw zal voor Rinus tevens betekenen dat hij het stokje door wil geven. Zijn tijd is dan gekomen en hij wil nieuwe enthousiaste mensen, die het gaan overnemen. Dat zal niet gemakkelijk zijn, zo beseft ook Rinus. Daarom benadrukt hij nogmaals zijn tweede wens: echte bevlogen mensen vinden, die dit stukje werk gaan doen voor Everstein!
Als laatste wens noemt de jubilaris nog het aanleggen van een kunstgrasveld in plaats van het tweede speelveld.
De laatste zin van dit korte verhaal spreek wat mij betreft boekdelen. Rinus besluit met de volgende zin, welke we in zijn geheel citeren:
“Tot slot hoop ik dat ik nog heel lang “mijn ding” kan blijven doen, in welke vorm dan ook, voor onze mooie club”!
Een prachtig eind aan een gesprek met een van de nestors van sportclub Everstein. Rinus, het ga je goed en ik hoop dat je nog heel lang “jouw ding” kan blijven doen binnen onze fantastische vereniging. Hartelijk dank voor je antwoorden en nogmaals proficiat met GOUD (maar dan met een platina randje).
Gert van der Gun
