Na veel passen en meten schrijven we dinsdagavond 29 januari 2013 tegen de klok van half negen, het geplande tijdstip. Maar eigenlijk redelijk onverwachts kan er toch getraind worden en dat laten de mannen zich niet ontnemen. En ondanks het feit dat er geen bal aan te pas kwam (!) zette toch iedereen zijn beste beentje voor. Resultaat is dan eigenlijk al voorspelbaar: Dennis komt wat later, maar tegen de klok van negen uur zitten we dan tegenover elkaar, boven in de commissiekamer.
Omdat de heersende griep uw journalist een tijdje op een zijspoor hield en de selectie, inclusief begeleiding, begin januari vertrok naar Marbella, had ik Dennis vanaf de wedstrijd in Ameide ook niet meer gesproken. Een leuk uitje om maar eens mee te beginnen. Hoe is Marbella dit jaar bevallen in vergelijk met vorig jaar, zo vragen we Dennis. “Omdat vrijwel de gehele groep is mee geweest is er eigenlijk al sprake van een groot succes. Ten opzichte van vorig jaar een grotere groep met vier extra deelnemers. Ik vond dit jaar ook meer sfeervol, als je het zo mag noemen. Er ontstaan altijd wat groepjes (meestal de “ouderen” en de “jonkies”), maar wel uitermate gezellig onder elkaar. Zulke momenten bij elkaar moet je koesteren en gebruiken om zoveel mogelijk te doen aan teambuilding. Door het intensieve programma ben je ook op elkaar aangewezen. Niemand kan echt verzaken tijdens wedstrijden en trainingen. En natuurlijk was er ook vrije tijd ingepland, dat is onlosmakelijk verbonden met zo’n stage. Vooral tijdens het georganiseerde rollenspel, waarbij spelers één op één, maar later ook in het collectief, iets over elkaar moesten vertellen, blijkt de interactie binnen deze groep gewoon groot te zijn”. Ik besluit om Marbella te laten voor wat het is (en was) en zou wel eens willen weten hoe de nieuwkomers Tim (van Breukelen) en Mark (Daalderop) het naar hun zin hebben en hoe ze zich ontwikkelen binnen de groep. “Tim en Mark zijn allebei groepsmensen”, zo vervolgt Dennis, “daarentegen zijn ze als persoon duidelijk verschillend. Tim oogst steeds meer respect en groeit ook nog steeds door binnen het groepsproces. Dat zag je ook de laatste wedstrijden voor de winterstop. Mark is veel meer ingetogen en des temeer daar hij nog steeds niet heeft kunnen brengen wat hij graag zou willen. De afgelopen tijd hebben we ook binnen ons systeem wat wijzigingen aangebracht, opdat Mark niet alleen vanaf de linkerkant zijn rechter voet moet vinden, maar ook vanuit andere (centrale) posities. Daarmee hopen we dat zijn gemiddelde scores op wat op zullen lopen. Het heeft ook allemaal wel met ons spelletje van voor de winterstop te maken”, zo vertelt Dennis verder.
Uw verslaggever is natuurlijk wel nieuwsgierig geworden: “Hoezo”?
Dennis vervolgt: “het spelletje wat we wilden spelen liep op sommige momenten wel, maar op sommige momenten ook niet, dat heeft iedereen kunnen zien. Vooral op momenten dat het niet liep kwamen Mark en Guillermo (Ooft) op een ‘eiland’ te staan. Een ondankbare taak, waar het vaak wachten is op veelal niet lekker aangespeelde ballen. Binnen het nieuw gehanteerde systeem vallen de poppetjes nu langzaam op de juiste plaats. Met name Tim, Jamal (Ouassif) en ook Mark zullen hier wel bij varen. Tegen Hardinxveld thuis bijvoorbeeld zag je al dat Mark steun kreeg van Sander (Bergshoeff), hetgeen prompt een doelpunt opleverde. De groep kent het nieuwe systeem, iedereen weet ook wat van hem verwacht wordt. Wat we in elk geval moeten gaan voorkomen zijn onnodige schorsingen en blessures. De groep is nog smal en dan kunnen we dat ongemak er niet bij hebben”.
Genoeg hierover, we willen we eens weten hoe Dennis van der Steen het klaar speelt om prive, werk en opleiding te combineren. Er klink een oprechte zucht, alvorens hij begint aan zijn antwoord: “Een week zou voor mij acht dagen moeten hebben”, zo steekt hij van wal, “er zijn geen momenten dat ik er niet op een of andere manier mee bezig ben. Het is echt zwaar, maar gelukkig hebben we tweederde deel van de cursus TC1 achter de rug. Ik volg de cursus in een groep van vier en de collegae komen uit Leiden, Enschede en Veendam. Zelf heb ik kunnen regelen dat FC Utrecht mijn thuisbasis is en is Jong FC Utrecht mijn paradepaardje. Alle vier dienen we bepaalde taken uit te voeren en met elkaar te delen. Houdt dus ook in dat de andere drie een keer naar Utrecht komen, maar ook dat ik naar Leiden, Enschede of Veendam kan tuffen. We werken aan een vijftal opdrachten, o.a. training, coaching, selecties en scouting, om er maar een paar te noemen. Als deze opdrachten de goedkeuring hebben van onze leermeester, dan kan er examen gaan volgen. Maar ik kan nu al zeggen dat ik mijn thuisfront, mijn werkgever, de club Everstein heel dankbaar mag zijn dat ze me de kans geven. Het vreet energie en alle partijen lijden eronder, dat is duidelijk. Gelukkig is er een eind in de tunnel zichtbaar!”
Een korte terugblik op de eerste helft van het seizoen: Dennis hoeft niet lang na te denken en het antwoord is duidelijk: “samengevat kun je rustig zeggen dat we met deze groep niet maximaal hebben gepresteerd! Hierover is geen discussie nodig. Ik schat het materiaal zeker zo goed in als de groep waarmee we twee seizoenen geleden kampioen werden. En dan zijn de zestien, tot nu toe, behaalde punten een schamel resultaat. In teveel wedstrijden zijn we door de ondergrens gezakt en dat is niet goed te praten. Vooral bij een voorsprong, denk aan Leerdam Sport ’55 en Rijsoord thuis, redden we ons er niet goed uit. Het lijkt wel of er iets ontstaat van “wie doet ons wat” en dat is in de tweede klasse niet van toepassing. We hebben de leermomenten van de eerste helft van het seizoen echt gebruikt om zaken aan te passen. Zowel in als buiten het veld. Er is meer balans gekomen en daarmee proberen we de draad snel op te pakken. Een piepkleine handicap was dan ook nog dat de genomen beslissingen over de eerste dertien wedstrijden genomen niet helemaal in ons voordeel waren, maar dat is zeker niet de rede van de teleurstellende resultaten”.
Sommige supporters van de trouwe aanhang maakten zich wat zorgen, terecht?
Ook hier is het antwoord doordacht en duidelijk: “Zorgen hebben we soms allemaal. Maar ik ben zelf een stuk rustiger geworden. Mijn werk bij FC Utrecht en meer ervaring zorgen ervoor dat je de zorgen niet de overhand moet laten krijgen. Je kunt beter even afstand nemen en de boel voor jezelf op een rij zetten: hoe krijg ik de zaken weer op een beter spoor? Dan zoek je naar oplossingen en neem je die maatregelen, waarvan je denkt dat dit de goede zijn. Die maatregelen hebben we doorgevoerd en doorgesproken met de selectie. Ik weet zeker dat we nu weer op het juiste spoor zitten, dus ernstige zorgen zijn nu nog niet nodig”.
Ik vraag Dennis of ie nog wel eens terugdenkt aan de “zwarte” zaterdag: het overlijden van een clubgrensrechter? “Ik vond het uiteraard verschrikkelijk, maar zag zelf niet direct een mogelijkheid om aandacht te geven. Het initiatief van het bestuur om de middag van bezinning te organiseren was achteraf onwijs goed. Het werd ook een passende middag met veel bezoekers, zowel jong als oud. We moeten het daar zeker niet bij laten, maar ik heb inmiddels wel begrepen dat het bij Everstein verder gedragen zal worden. Respect moet de basis zijn van de verhoudingen in en buiten het veld”.
Zijn er al ontwikkelingen naar volgend seizoen? “Zeker is dat Bas (van Stralen) stopt, we moeten dus op zoek naar een keeper naast Beer (Moorelisse). Voor de rest is er nog weinig over te zeggen. Misschien stoppen er nog spelers of zoeken hun heil elders. Ik hoop deze groep zoveel mogelijk te kunnen behouden. Mijn taak is om door te groeien, ook met de Everstein jeugd, om de stabiele tweede klasser te blijven, welke het bestuur in haar beleidsplan voor ogen heeft. Dat wil ik op een zo goed mogelijk manier achterlaten”.
Ik kan me voorstellen dat Dennis ook zelf nog wat kwijt zou willen? “Ik kan gemeend zeggen dat ik gewoon trots ben op wat Everstein dit jaar gaat bewerkstelligen: een prachtige nieuwe accommodatie en ook nog eens een kunstgrasveld. Dat moet ook voor de rest van de club een enorme boost geven. Ik denk wel eens: hoe krijgen ze het voor elkaar? Daar heb ik veel waardering voor”
Het lijkt duidelijk: er kwam vanavond geen bal aan te pas; zowel niet bij de training als bij het gesprek. Maar Everstein zal de tweede seizoenhelft laten zien mee te willen doen in het linkerrijtje, het is nog ongewis wat daar nog meer op kan volgen. Dat zien we over dertien wedstrijden. Als het aan de trainer ligt zal het bij deze dertien niet blijven!
De klok slaat tien keer en we geven elkaar een hand. Nog even douchen en dan snel naar huis, een volgende drukke dag staat op het program. Het leven van een trainer gaat niet altijd over rozen! Dennis, bedankt!
