We zochten contact in de winterstop en legden de volgende vragen voor:
Jouw uiteindelijke start bij de A selectie kwam vanuit een speciale positie. Als trainer van Everstein 2 gedegradeerd en dan toch de stap naar hoofdtrainer ambiëren. Wat bewoog jou om toch voor deze job te gaan?
Ton: de degradatie met het tweede elftal was absoluut niet leuk te noemen. Als je hier nog wel eens over na zou denken had ik, achteraf gezien, niet vanaf het begin met drie aanvallende spelers moeten starten. De meeste van onze tegenstanders speelden een soort reactievoetbal, waarbij de lange trap naar voren vaak werd gehanteerd. Dit terwijl wij met het tweede elftal ver naar voren wilden spelen. Op deze wijze zijn we (te) vaak tegen goals aan gelopen. Gaandeweg het traject, waarbij ik met mijn volle verstand heb gekozen voor het trainen en begeleiden van het tweede elftal, kwam ik erachter dat dit toch niet hetgeen was, wat ik uiteindelijk zou willen. Ik wilde weer terug naar het hoofdtrainerschap. Ik heb dan ook in de winterstop aangegeven dat ik dit weer ambieerde en als dit niet bij Everstein zou kunnen, dan wellicht ergens anders.
Natuurlijk had ik in mijn achterhoofd wel dat Everstein de ideale volgende stap voor mij zou zijn. Anderzijds besefte ik terdege dat niet iedereen binnen de club daar gelukkig mee zou zijn, zeker gezien de resultaten met het tweede. Ik prijs me daarom gelukkig dat ik toch de kans heb gekregen om mijn kennis over te brengen op de nu zeer jonge groep, waarmee ik elke week werk
Uiteraard werd er (inclusief uw verslaggever) met argusogen gekeken naar jouw verrichtingen. Heb je dit zelf ook zo ervaren?
Ton: gezien bovenstaande en de verrichtingen met het tweede elftal kan ik me daar iets van voorstellen. Dat er mensen kritisch zouden zijn, ja, eigenlijk was dat ook wel logisch. Ik heb daar overigens totaal geen moeite mee gehad. Het heeft ook aan mijn werkwijze niets veranderd. Ik doe mijn werk op dezelfde manier en uiteraard geloof ik in mijn benadering. Maar uiteraard hoef je het niet altijd alleen te doen, ik heb zeer veel hulp van de rest van de staf. Ik probeer daar niet alleen goed naar te luisteren, maar de inzichten van een collega binnen de staf houden ook mij scherp
Inmiddels ligt dit alles alweer een klein half jaar achter ons. Zijn de trainingen naar en de oefenwedstrijden, inclusief beker, ter voorbereiding van het seizoen naar je zin verlopen?
Ton: zo’n vier weken voor aanvang van het seizoen zijn we met de voorbereiding begonnen. Deze tijdspanne hanteer ik al jaren en is tot nu toe ook steeds prima bevallen. Na het tijdperk van Dennis van der Steen stond er ook weer een andere trainer voor de selectie. Ook de groep zal uiteraard benieuwd geweest zijn hoe het zou gaan lopen met de “nieuwe” trainer. Zowel in de trainingen als in de oefenwedstrijden heb ik zoveel mogelijk spelers proberen te laten spelen op zoveel mogelijk verschillende posities. Ook nog tijdens de bekerwedstrijden en dit leidt natuurlijk niet altijd tot de beste prestaties. Het was voor mij echter noodzaak om een beeld te krijgen van de mogelijkheden van zowel groep als spelers. Hierdoor waren ook de resultaten dus nogal wisselvallig. Voor de spelers zal deze fase wellicht ook niet gemakkelijk geweest zijn. Wat voor de een soms positief uitpakte, was voor de ander een grote teleurstelling. Inmiddels weten we dat we elkaar hard nodig hebben gedurende het seizoen en dat zal ook niet voor iedereen op de meest ideale positie zijn. Door de genoemde wijze van werken hebben we nu een redelijk beeld van wat de mannen in hun mars hebben
De eerste vier wedstrijden moeten ook voor jou “met knipperende ogen” zijn verlopen: twaalf punten, wat een weelde! Valt er dan “iets” van je af, ook als trainer?
Ton: de eerste vier wedstrijden waren inderdaad om te genieten. Maar ook toen moest je al vaststellen dat er ook fases waren, dat het allemaal niet van een leien dakje ging. Dat er ook gewoon minder goed werd gevoetbald. Wat voor mij zeker zo belangrijk was in deze fase dat, naast de prachtige resultaten, het zowel binnen als buiten het veld steeds gezelliger werd. Omdat de sfeer binnen het team in deze fase dus ook snel groeide, lukte er ook veel. Natuurlijk valt er dan wel iets van je af, want de resultaten blijven uiteindelijk belangrijk
Je zei ook telkens: “we zijn ook weer dichterbij de eerste zeperd”! Was de teleurstelling groot toen deze “zeperd” uiteindelijk ook kwam?
Ton: na de prachtige start met vier overwinningen kon het niet uitblijven dat het ook eens fout zou aflopen. Het eerste verlies moesten we dan ook incasseren en dat is altijd jammer te noemen. Buiten het feit dat we de eerste drie punten moesten inleveren, was voor mij de impact van verliezen het belangrijkste. Hoe zou de groep hierop reageren? Zou de sfeer en de beleving eronder lijden? Gelukkig was dit niet het geval en zijn we hard door blijven werken naar de komende wedstrijden. Dat was ook voor mij het sein dat het met deze groep wel goed zou zitten, een fijne constatering op een minder moment
Halfweg het seizoen slechts 1 puntje achter de koploper. Maar ook (redelijk) ver weg van de laatste vier plaatsen. Het is maar net hoe je redenatie is, hoe schat jij deze situatie in?
Ton: deze derde klasse lijkt, voor wat betreft het linker rijtje, veel op een bijenkast: veel teams op korte afstand van elkaar! Ook allemaal teams die uiteindelijk blijven strijden voor de ere plaatsten. Wij hebben (als groep) steeds geroepen dat we bij de eerste vijf wilden eindigen. Wat dat betreft liggen we dus nog volledig op schema
Over het geheel genomen en alle dertien wedstrijden uit de eerste competitiehelft nog eens in ogenschouw genomen, lijkt het dat we nog een paar puntjes meer hadden (mogen) verzamelen. Denk jij dit ook?
Ton: zou wel eens kunnen, maar we moeten ook de realiteit betrachten. Er zijn zeker wedstrijden geweest, waarbij we de volle winst hadden moeten pakken in plaats van een punt. Maar zeker is ook dat er ontmoetingen waren, waarbij wij een puntje pakten, terwijl we daar misschien geen recht op hadden. Soms dus teveel gehad, soms dus te weinig gekregen. Maar dat is ook de charme van het voetbal en zeker in deze competitie, waarbij eigenlijk iedereen van elkaar kan winnen (of verliezen uiteraard)
Je werkt met een jonge groep, veelal traditioneel Everstein opgeleide spelers. Moet ook fijn zijn voor een nieuwe trainer, of juist niet?
Ton: de spelers, welke ik momenteel beschikbaar heb, zijn inderdaad voor het overgrote deel clubjongens. Opgegroeid bij Everstein en bekend met de club. Hierdoor kun je ook snel een goeie sfeer genereren. En dat werkt ook weer aanstekelijk naar het publiek en de fans. Een grotere bekendheid met spelers draagt hier altijd aan bij. Bovendien kan de club nog jaren verder met deze selectie. Jonge spelers krijgen, wellicht doordat ze uit eigen kringen komen, ook meer acceptatie van toeschouwers. Dat ze jong zijn draagt hier ook aan bij. Als we erin slagen met de gehele staf en begeleiding om elk jaar één (of meerdere) spelers vanuit de jeugd bij te laten sluiten, dan gaat het zeker goed komen
Natuurlijk komt ook deze vraag: wat gaat dit team nog presteren in de tweede helft van het seizoen 2014-2015? Spelen we wellicht volgend jaar weer in de tweede klasse?
Ton: zoals ik al eerder in dit interview heb gezegd gaan we voor een plaats in de top vijf. Het zou ook zomaar kunnen dat dit voorzien wordt van een periodetitel, wie het weet mag het zeggen. Wat er daarna nog zou kunnen gebeuren, dat weet je maar nooit. Maar mocht dit aan het eind van het seizoen niet aan de orde zijn, dan zeker niet getreurd. Wordt een kwestie van uithuilen en opnieuw beginnen. Als we dan met dezelfde groep, eventueel nog aangevuld met instromende jeugd, verder kunnen, dan is er ook meer ervaring binnen het team aanwezig. Kunnen we dus ook de lat voor het volgende jaar weer wat hoger leggen. Als dat steeds tot de mogelijkheden behoort komen ook de mooie resultaten vanzelf
Buiten alles om: de club en jij zijn een contractverlenging overeen gekomen. Geeft aan dat je het naar je zin hebt bij Everstein?
Ton: kan ik alleen maar volmondig ja op zeggen. Dit geldt overigens niet alleen voor mijn persoontje, ook mijn gezin heeft het zeer goed naar de zin bij Everstein. Dus kan ik ook zeggen dat “wij” dan ook zeer blij zijn dat er nog minimaal een seizoen gaat bijkomen!
Rest ons niets meer dan Ton Delfgou hartelijk te danken voor zijn spontane medewerking aan dit artikel, hem te feliciteren met zijn verlengde bedrijf bij Everstein en hem (en de groep) veel succes te wensen bij het vervolg van de competitie na de winterstop. Wellicht glooit er nog iets mooier dan een plek bij de eerste vijf, we zullen het met de nodige belangstelling volgen.
Gert van der Gun
