Op het moment dat je denkt aan terug kijken in het verleden, overkomt je de vraag: is dat wel slim om te doen? De laatste seizoenen waren voor de mannen van Everstein 1 zeker niet de beste edities, die de jaarboeken van Everstein zouden kunnen opsieren. Het was “hangen en wurgen”, met als dieptepunt de strijd tegen degradatie naar de vierde klasse, nog niet zo lang geleden. De goed bedoelende jongens van Rimboe zorgden er uiteindelijk voor, dat het behoud van de derde klasse uiteindelijk nog een farce zou worden. En blijven we in ons 60 jarig jubileumjaar gewoon derde klasse spelen. Nogmaals, teveel bezig zijn met het verleden lijkt niet goed, dus gaan we onze pijlen maar eens richten op de toekomst.
Met grote vreugde namen we op 10 januari j.l. kennis van de volgende uiting op onze website: “Rob van den Broek volgend seizoen hoofdtrainer Everstein 1”. Onder toeziend oog van René Burggraaff (namens de TC) en Perry Bloks (voorzitter), tekende Rob op 13 februari 2017 het contract, dat hem aan Everstein heeft verbonden. Inmiddels is onze nieuwe verantwoordelijke al aardig ingewerkt binnen de club. Hij heeft nog het staartje van de competitie meegekregen en de eerste (zoals je wilt: de laatste van dit seizoen) trainingen zijn gegeven, tijd dus om wat nader kennis te maken met de trainer, die Everstein weer uit het dalletje moet leiden.
Rob is 44 jaar geleden geboren en maakte deel uit van een echt voetbalgezin. Zijn vader was niet alleen voetballer en trainer, ook zijn zusje en broer zaten op voetbal. Als moeder dan ook nog eens haar diensten draait achter de bar, ja, dan wordt voetbal je letterlijk en figuurlijk met de paplepel ingegeven. Rob is niet alleen geboren in Scherpenzeel, maar ook getogen. Inmiddels alweer 20 jaar getrouwd met Sandra en trotse vader van twee kinderen: Ramon, die 17 is en Naomi, 14 jaar oud. Zal wellicht niet vreemd overkomen dat beide kinderen ook, juist ja, voetballen! Het voetbalnest, waarin hij is geboren en opgegroeid, alsmede zijn huidige gezin, hebben Rob gemaakt hoe hij nu is.
Geboren en getogen in Scherpenzeel; voordat Everdingen dan op je landkaart voor gaat komen, ben je toch een stukje verder, zo zouden we denken. Hoe kom je dan toch in Everdingen terecht, zo wilden we natuurlijk van Rob weten. Het antwoord was even verrassend als simpel, maar o zo doelmatig: solliciteren! Na Woudenberg (waar hij zeven seizoenen actief was) was hij op zoek naar een nieuwe club en uitdaging. Omdat Rob de sociale media (denk o.a. aan Twitter) rondom voetbal best wel in de gaten houdt, kwam hij de vacature bij Everstein tegen. En de naam Everstein kon hij zich nog wel herinneren, met name door een oefenwedstrijd van jaren geleden, toen Dennis van der Steen nog aan het roer stond aan de Lekdijk. Jammer eigenlijk dat hij zich de uitslag van dat oefenduel nog kan herinneren (4-1 voor Woudenberg, we kunnen er nu mee leven). Vanuit de tijd dat hij zijn TC1 cursus deed, kent Rob de trainer van Streefkerk, Maarten van Gastelen. Maar eens geïnformeerd hoe hij tegen Everstein aan keek en wat zijn indruk was. De oefenmeester van Streefkerk gaf Rob ook een positief beeld van Everstein. Als dat beeld, maar met name ook het gevoel, tijdens je sollicitatie de bovenhand voert, dan kan het snel gaan en Rob heeft dan in een kort tijdsbestek zijn handtekening gezet.
Op maatschappelijk gebied is Rob, nadat hij de HAVO had doorlopen, direct gaan werken. En als je nog niet weet, wat je eigenlijk wilt gaan doen, dan rol je nog wel eens ergens binnen. Maar ook toen ging het niet over korte termijn politiek: hij kwam binnen bij het Vrieshuis Lagemaat in Woudenberg, alwaar hij 15 jaar bleef, werkend op de administratie. Zo’n administratieve functie beviel eigenlijk wel, dus besloot Rob zich wat meer te gaan toeleggen op de boekhouding. Zo doorliep hij de cursussen PDB en MBA, om zich de materie nog meer eigen te maken. Zodoende kwam hij terecht bij Sibbing en Wateler, een assurantie tussenpersoon, op de financiële administratie.
Momenteel werkt Rob bij het kleinschalige administratie kantoor Amfico BV in Woudenberg, waar een oud collega bij Sibbing, zijn huidige werkgever is. Hier met een kleine groep werken (met zijn viertjes) bevalt prima. Bovendien (en niet onbelangrijk) is deze job goed te combineren met het trainersvak. Dienen we nog wel te vermelden dat dit ook bij zijn voormalige werkgevers het geval is geweest. Altijd tijd om het trainersvak te combineren met werk, da’s een lekker gegeven.
“Strand, relaxen, een beetje lezen, lekker eten en drinken”
Een voorkeur van Rob, die bij menig lid van de Everstein familie, ook wel goed zou vallen. Naast werken en het vervullen van het trainersvak, blijft er (hoe is het mogelijk) niet echt veel vrije tijd meer over. De avonden, dat Rob niet traint, zijn beslist geen vrije avonden: alweer bezig zijn met de voorbereidingen voor de volgende training, lezen van boeken en tijdschriften over voetbal (met name de Voetbaltrainer), staan dan op het programma. Mocht er dan toch nog wat tijd over zijn, dan kijkt Rob graag een filmpje (denk aan Blockbusters, zoals bijvoorbeeld Gladiator, Pirates en dergelijke) en als we het over vakanties hebben, dan is ook de voorkeur duidelijk: lekker naar de zee in Zuid Europa. Dit jaar zal het gezin van den Broek de stranden en uitgaansgelegenheden van Kos onveilig maken.
Natuurlijk heeft Rob ook zelf gevoetbald. Een c.v. van zijn carrière gaan we nog wel een keer meemaken, maar altijd wel gevoetbald bij de v.v. Scherpenzeel. Net als in Spakenburg is er in Scherpenzeel sprake van de “blauwe” en de “rode” vereniging. Scherpenzeel stond voor blauw en Valleivogels (de huidige club van voormalig Everstein trainer Dennis van der Steen) vormt de rode brigade. Rob heeft bij Scherpenzeel gespeeld vanaf de F1 tot aan het eerste elftal, dus heel wat jaartjes. Het eerste team van Scherpenzeel speelde toen in de derde klasse (terwijl in die tijd eerste klasse het hoogst haalbare was). In het tweede jaar bij de senioren sloeg het noodlot toe: Rob scheurde zijn kruisbanden. Maar, zoals een beroemde Nederlandse voetballer ooit zei: “elk nadeel heeft zijn voordeel en elk voordeel zijn nadeel”! In snel tempo behaalde Rob toen zijn diploma’s JVT, TC3 en TC2. Twee seizoenen geleden werd tenslotte het felbegeerde TC1 ticket binnen gehaald. Dat duurde wat langer, omdat Rob twijfels had of hij dit wel zou gaan doen, dit uiteraard weer in verband met de tijd. Maar zijn toenmalige club Woudenberg promoveerde naar de eerste klasse en dan is het TC1 diploma noodzakelijk. Na kort overleg met Woudenberg heeft Rob besloten deze cursus wel te gaan doen.
“Je zit niet altijd op één lijn, maar wees daar altijd open en eerlijk over”!
In de wereld van trainers is, in het hedendaagse voetbal, een verblijf van twee of drie seizoen bij een club eigenlijk normaal. Rob bleef maar liefst zeven seizoenen bij Woudenberg, dat is op zich al een prestatie te noemen. Hoe hou je dit vol en wat moet je er allemaal voor doen, dat vroegen we ons natuurlijk af! Rob houdt het eerst wat algemeen: het zal door een aantal factoren bepaald zijn, dat we het zo lang hebben volgehouden. “We”? Het trainerschap bij Woudenberg was eigenlijk een duobaan en, op de eerste plaats, klikte het perfect tussen collega trainer Arno van Wolfswinkel (juist, de vader van….) en Rob. In zeven jaar tijd is er eigenlijk nooit een grote discussie geweest over het hoe en het wat. Moge duidelijk zijn dat de beide trainers ook wel eens van gedachten wisselden, maar ze zijn beiden altijd open en eerlijk in geweest. Ook met de rest van de staf vormden de trainers een eenheid. Fantastische mensen om je heen, waarvan je altijd onvoorwaardelijke steun kon verwachten, dat werkt plezierig. Als de staf het eens is, dan kun je dit ook uitstralen op de groep. Ook naar de spelers toe moet je altijd open en eerlijk zijn, dan kun je het lang volhouden (al blijven we zeven jaar een puike prestatie noemen). Een niet onbelangrijke factor, die Rob ook zeker wil noemen, is het feit dat staf en team ook succes kenden en dat helpt natuurlijk ook mee. Woudenberg had gewoon een goeie groep spelers, waarmee de lat elk jaar een stukje hoger kon worden gelegd. Je doet het dan ook elk jaar een stukje beter en dat werkt uitermate motiverend, zowel voor de groep als de begeleiding. Het trainersduo begon bij Woudenberg in de derde klasse, inmiddels is de club uiteindelijk als achtste geëindigd in de eerste klasse. En als er dan een spelers afhaakten of stopten, dan stond er weer een lichting A junioren klaar, om de plaatsen in te nemen. Rob denkt nog steeds dat dit uniek te noemen is en mede heeft gezorgd voor de mooie prestaties.
“Ik zal er alles aan doen om met mijn enthousiasme de kar te gaan trekken”
De titel van deze profielschets behoort bij de vraag van de verwachtingen, welke Rob heeft van het huidige Everstein 1 en de rest van de vereniging. Zoals gememoreerd heeft hij twee wedstrijden (Rimboe en Focus ’07) gezien en een week de trainingen verzorgd, nog niet al teveel dus. Rob constateert dat Everstein eigenlijk de omgekeerde weg heeft gevolgd van Woudenberg. Het is de laatste jaren dus niet goed gegaan als het om resultaten gaat. Ook wij kunnen ons in deze constatering zeker vinden! Denk er nog eens over na: van de eerste klasse naar de voorlaatste plek in de derde klasse! Uiteraard houdt Rob zich op de vlakte als we zoeken naar de oorzaken. Hij kan dit nu zeker nog niet beoordelen. Wat hij wel merkt is, dat de jongens graag willen, maar vragen om duidelijkheid en op zoek zijn naar iemand die de kar wil gaan trekken. In elk geval lieten ze tijdens de twee trainingen zien hard te willen werken en daar gaat het allemaal mee beginnen. Rob gaat er alles aan doen om de kar te trekken, maar beseft zich terdege dat iedereen hierin mee zal moeten. Hij is er wel van overtuigd (en wij ook natuurlijk), dat het dan beter moet gaan dan de afgelopen drie seizoenen in de derde klasse.
“Wil je met het 1e elftal omhoog, dan zal dus ook het niveau van de jeugd omhoog moeten”
We confronteerden Rob met de beroemde uitspraak: wie de jeugd heeft, heeft de toekomst! Hij is het hier roerend mee eens, het lijkt bij een dorpsclub als Everstein zelfs een vereiste om, op termijn, succes te kunnen behalen. Everstein en Woudenberg zijn beide verenigingen, waar geen grote zakken geld klaar liggen om spelers aan te trekken. Hoe je het dus wendt of keert: je bent dan afhankelijk van de doorstroom vanuit de eigen jeugdafdeling (of er moeten een paar talenten de Dijk komen aflopen!). Het is een prachtige uitdaging voor de hele club en de totale technische organisatie, om elk jaar twee of drie spelers, met het vereiste niveau, af te kunnen leveren bij het eerste elftal. Dit zorgt er op termijn ook voor dat het eerste elftal een herkenbaar team blijft. Het toont aan waar Everstein en nu voor staat. Wil je dus met het eerste elftal structureel omhoog, dan moet ook het niveau van de jeugd omhoog. Dat moet een wisselwerking (maar zeker ook een doelstelling) zijn tussen de jeugd en de senioren.
“Hard werken is een kernwaarde om iets te willen bereiken”
Wat verwacht een trainer nu eigenlijk van spelers, die deel uitmaken van de A selectie, zowel binnen als buiten de lijnen? Ook hier is de visie van Rob duidelijk: spelen voor een eerste elftal vraag om bepaalde normen en waarden! Vaak is er van alles geregeld voor spelers van een eerste elftal: kleding, materiaal, broodjes enzovoorts. Je hebt dus, als speler, bepaalde privileges en daar moet dan ook het een en ander tegenover staan, aldus Rob. Inmiddels heeft de presentatie naar de groep al plaatsgevonden en heeft Rob een aantal zaken uit de doeken gedaan en kenbaar gemaakt. Vooral over de kernwaarden van een eerste elftal: wat is normaal en wat kunnen we van elkaar verwachten? Spelers en staf zullen dit samen in moeten vullen, dat lijkt duidelijk. Zo gaf een speler aan dat je altijd op de training moet verschijnen en eigenlijk vindt de groep dat ook. In de praktijk gaat dit nogal eens mis, dat moge duidelijk zijn. Het is dan ook aan Rob om dit soort processen te bewaken. Je moet daar dan ook heel duidelijk in zijn, opdat iedereen weet wat er verwacht wordt en welke afspraken gemaakt zijn.
Zo zijn er ook de kernwaarden, die je terug wil zien op het veld. Een daarvan is dat je altijd keihard moet werken om iets te willen (en kunnen) bereiken. Elke training, elke wedstrijd alles uit jezelf halen, dan hoef je jezelf, na afloop, niets te verwijten. Hebben we er met zijn allen alles aan gedaan of uitgehaald en de tegenstander is beter, dan hoort verlies er ook gewoon bij. Dat zullen we dan ook allemaal moeten accepteren.
In de loop van het jaar moeten de contouren rondom de A selectie steeds duidelijker worden voor iedereen binnen (en buiten) de club. Als er dan geen herkenbaar team staat, dan trekt Rob de conclusie het niet goed gedaan te hebben.
“Ik heb de oplossing niet, waarschijnlijk de politiek ook niet”
Er gebeurt natuurlijk van alles rondom ons heen in deze woelige wereld. Het zal ook Rob niet ontgaan, dat moge duidelijk zijn. Hoe kijkt hij op wereldse zaken? Rob is niet echt bezig met politiek (geldt voor binnen- en buitenland), maar volgt alles wel een beetje. Of het nu over politiek gaat, geloof of wetenschap, hij probeert overal wel wat vanaf te weten, zodat je ook een mening kunt vormen. Hij vindt het vreemd dat mensen wel een mening klaar hebben, doch niets van de achtergrond van de materie hebben meegekregen. Probeer je eerst altijd te verdiepen in de achtergronden en vorm dan pas een mening, maar dat mist Rob nog wel eens bij mensen. Maar wat er allemaal gebeurt in de wereld is uiteraard een zeer complex verhaal. Rob heeft de oplossing zeker niet, maar voegt daar vrijwel direct aan toe: en blijkbaar de politiek ook niet!
“Sterspelers worden niet gemaakt, die worden geboren”
Wij denken dat het huidig Nederlands elftal, over de gehele linie, kwaliteit tekort komt om een rol van betekenis te kunnen spelen in de kwalificatiegroep met Frankrijk en Zweden? Leggen we ook maar eens aan een kenner voor! Rob denkt inderdaad dat we momenteel minder kwaliteit hebben dan Frankrijk. Wat Zweden betreft zit Nederland op hetzelfde niveau, aldus Rob. Een klein land als Nederland is nu eenmaal afhankelijk van de kwaliteit van bepaalde lichtingen. Sterspelers worden immers niet gemaakt, maar geboren. Voor 1974 had nog nooit iemand van Nederland gehoord, met Cruijff als boegbeeld, verbaasde men de hele wereld (met een tweede plek op het WK in Duitsland). Het begin van de jaren 80 was het niveau dramatisch en ineens stond de lichting Gullit, Rijkaard en van Basten klaar. Een Europese titel was het gevolg. Tijdens het WK in Brazilië (derde stek voor Nederland) hadden Robben en zijn maatjes een topperiode, al moet gezegd worden dat een beetje geluk niet ontbrak tijdens deze eindronde.
Dus is de paniek en al het andere gedoe rondom het Nederlands elftal een beetje overdreven. We hebben momenteel gewoon een mindere lichting. Houdt overigens niet in dat je dan ook niets moet doen. Je moet door blijven ontwikkelen, maar wat dat betreft zijn we voorbij gelopen door omliggende landen als Spanje, Frankrijk en Duitsland. Maar, nogmaals gezegd, we moeten ons blijven ontwikkelen, dit geldt voor spelers en trainers (en dus ook voor Rob zelf). Kritisch blijven kijken wat we wel, maar zeker ook wat we niet doen. In Duitsland zijn er momenteel legio trainers, zonder professionele achtergrond, hoe zou dat komen? Wat doen zij anders? Rob zegt niet of het goed of fout is met deze “laptoptrainers in Duitsland”, maar het is zeker interessant om je daar in te verdiepen.
“Ben benieuwd hoe alles en iedereen functioneert bij Everstein: van voorzitter tot leider van de F3”
We profileerden Everstein als sociale, gezellige en warme vereniging, waar iedereen elkaar kent. Dit in combinatie met een grote betrokkenheid, ook bij de trainer. Kijkt Rob van den Broek hier naar uit?
Rob stelt dat het een weloverwogen keuze is geweest om te kiezen voor een dorpsclub als Everstein. Woudenberg was ook een dorpsclub en dat past momenteel goed bij Rob. Hij mengt zich graag in de vereniging en leert graag nieuwe mensen kennen. Is ook benieuwd naar het functioneren van iedereen binnen de club: van de voorzitter tot de leider van de F3. Want iedereen is op zijn manier druk met de club bezig en dat is uitermate belangrijk. Dat zie je ook meer terug bij een dorpsclub dan bij een club uit de grote stad, aldus Rob. Hij hoopt dan ook een positieve bijdrage te kunnen leveren, zowel aan het eerste elftal als aan de club.
“Het eerste elftal moet ieders trots zijn, ik hoop dat supporters en aanhang ons hierin komen steunen”
We hebben al een flink epistel achter de rug, maar wat wil Rob nu nog even kwijt, zo aan de vooravond van een nieuw seizoen? De mensen binnen Everstein mogen een enthousiaste trainer verwachten, die al zijn energie zal steken in het eerste elftal van de club. Daarnaast zal hij zich, zoveel als mogelijk is, binnen de club bewegen, opdat hij gemakkelijk bereikbaar of benaderbaar is, voor iedereen. Op het eerste elftal moet iedereen trots kunnen zijn en Rob hoopt dat de supporters en aanhang het team hierin komen steunen. Rob hoopt op een aantal derby’s (zijn we op moment van schrijven nog niet zo zeker van, maar goed), dan komt het met de supporters wel goed. Het is aan staf en spelers van het eerste elftal dan de taak, om de supporters blij en trots te maken. Uit ervaring kan Rob zeggen dat er veel los komt bij mensen, als er succes wordt behaald. Hij heeft dit bij Woudenberg meegemaakt en gaat er alles aan doen om dit ook bij Everstein te herhalen!
Wij willen Rob van den Broek hartelijk dank zeggen voor dit (zeer uitvoerige) interview! We hopen onze nieuwe trainer hiermede, op papier, voor te stellen aan de Everstein achterban. We zijn er ook zeker van iemand te hebben gesproken, die zijn uiterste best gaat doen ons eerste elftal weer op de kaart te krijgen. We wensen Rob dan ook heel veel succes bij zijn job en nogmaals welkom bij ons cluppie Everstein. De manier van werken zal velen binnen Everstein aanspreken en laten we hopen dat we, op termijn, weer trots kunnen zijn op ons vlaggenschip.
