De beste informatie hierover komt natuurlijk van de patiënt zelf, dus stelden we Ricardo de volgende vragen:
Wat was de aard van de blessure en hoe kwam je er (voor het eerst) achter, dat er iets niet goed zat?
Ik heb een tijdje rondgelopen met klachten aan mijn schouder en vooral dat ie redelijk snel uit de kom schoot. Voor het eerst gebeurde dat een jaartje of drie geleden bij mijn oude club, tijdens een training. Ik dook naar de hoek toe en viel op mijn schouder, terwijl mijn lichaam er overheen rolde. Ik merkte direct dat er iets goed mis was. Hij schoot, gelukkig voor mij, gelijk terug, maar de pijn die je ervaart wens je niemand toe. Ben toen in een herstelperiode terecht gekomen van een weekje of vier, waarna ik weer kon keepen.
In december (of januari) tegen Sint-Michielsgestel voor de beker, ging het voor de tweede keer mis. Ik ving een hoge bal maar kwam met mijn arm klem te zitten tussen een tegenstander. Die liep vooruit en ik juist in de tegenovergestelde richting. Hij schoot er weer uit. Ik heb die wedstrijd toch uitgekeept met pijnstillers en wat tape. Maar vraag me niet hoe!
De laatste keer dat het gebeurde, was een week of drie later, bij een wedstrijd van onder 23 thuis. De wedstrijd was nog geen vijf minuten oud, toen ik een afstand schot tegen hield met mijn linker arm en mijn schouder het weer niet hield. Dit was voor mij de druppel om er nou toch echt naar te laten kijken.
02. Bij wie ben je onder behandeling gegaan en wat werd de uiteindelijke diagnose?
Ik had een afspraak gemaakt bij de dokter en die stuurde me vrij snel door naar de orthopeed. Die liet mij enkele testen doen en stuurde me vervolgens door, om een röntgenfoto te laten nemen. Op die foto was gelukkig niks te zien. Ik moest vervolgens een afspraak maken voor een MRI scan. Daar is vervolgens aan het licht gekomen, dat mijn banden waren opgerekt en dat het allemaal niet meer zat zoals het hoort. Ik kreeg vervolgens de mededeling, dat het met een operatie vrij goed te behandelen was. Herstel tijd staat wel op 6 tot 9 maanden. Ik mocht zelf de keuze maken. Maar de orthopeed gaf me wel mee, dat het tussen de drie en vijf keer uit de kom nog goed te behandelen is. Ik heb toen overlegd met het thuisfront en vervolgens de stap gezet, om het toch maar te laten opereren. Ik kreeg toen een aantal datums door,zodat ik vrij snel geholpen kon worden. Maar ik wilde per se het seizoen afmaken en handhaving veilig stellen. Dus heb ik er voor gekozen het pas 22 juni j.l. te laten behandelen.
03. Wat is er, in chronologische volgorde, daarna, in medische stappen met je gebeurd?
Op 22 juni moest ik me melden in het CMH (Centraal Militair Hospitaal) en ik werd om 14:00 uur geholpen. Het was een dag en nacht behandeling, wat betekent, dat je een nacht moet blijven. Je word naar een uitslaapkamer gereden en daar wordt je helemaal voorbereid op wat komen gaat. Ik kreeg een zenuwklem aangelegd in mijn nek. Er gaat dan een spuit in je nek met vloeistof, die zorgt dat je arm 24 uur verlamd is. En de pijn na de operatie niet aanwezig is. Ik werd daarna naar de OK gebracht en kreeg narcose toegediend. Vanaf dat moment weet ik niks meer. Voor je gevoel heeft het 1 seconde geduurd, want je word gelijk wakker, maar in realiteit heeft de operatie een klein uurtje geduurd. Ik werd wakker in een sling, een band die je arm bij je lichaam houdt, zodat je die niet kan bewegen. Ik werd terug naar de kamer gebracht en een uur later stond de orthopeed naast mijn bed. Die vertelde me dat ze mijn banden rond de schouder een stukje hadden ingekort en er bij mijn bicep ook iets niet goed zat en dat ook hebben hersteld.
Na een vreselijke nacht met uurcontroles van de verplegers, die steeds aan je bed komen staan of het allemaal wel goed gaat, mocht ik de volgende ochtend gelukkig naar huis toe.
04. Hoe is de situatie nu, hoe sta je ervoor?
Mijn situatie op het moment is echt heel erg goed. Ik kan vrijwel alles weer en ook alles pijnvrij. Ben ook alweer een maand aan het werk inmiddels ,wat toch wel fijn is. Want van dat thuiszitten word je ook niet vrolijk. Ben nu keihard aan het werken in de sportschool om alles weer sterker te maken.
05. Enige vorm van terugslag gekend tijdens het herstelproces?
Na de eerste week mocht ik langzaam mijn medicijngebruik afbouwen. Toen ik dat deed merkte ik eigenlijk hoeveel pijn ik had. Bij het opstaan, of een verkeerde beweging, had ik enorme pijnscheuten, die door merg en been gingen. Heb toen, in overleg met de orthopeed, besloten het medicijngebruik toch te verlengen.
06. Soms wel eens gedacht: waar ben ik aan begonnen?
Op het moment dat je bijna twee maanden thuiszit en vrijwel niks kan, gaan er wel eens dingen door je hoofd . zo van: waarom moet mij dit nou overkomen? Maar ik weet dat het voor een goed doel is en ik hier alleen maar sterker door wordt.
07. Hoe lang gaat het nog duren, alvorens we je weer in tenue kunnen verwachten?
Ik heb samen met mijn fysiotherapeut een plan gemaakt en een doel gesteld. Mijn doel is om na de winterstop weer mijn minuten te kunnen maken. Alles wat daarvoor gebeurd is mooi meegenomen, (waar ik stiekem wel op hoop), maar ik moet er mijn tijd voor nemen en niks forceren.
08. Wat zijn de dingen die je nu nog dagelijks moet doen om aan het herstel te werken?
Ik ga rond de vijf keer per week naar de sportschool, om puur aan mijn herstel te werken. Ik doe vooral veel krachtoefeningen. En daarnaast ook wat cardio want ik ben behoorlijk zwaarder geworden in die tussentijd.
09. Zie je nog regelmatig langs komen bij de club, plannen voor de toekomst binnen onze vereniging?
Ik ben sinds dit jaar samen met Ben van Donselaar keeperstrainer van de jeugd. Probeer die jongens wat te leren over het keepersvak en hen beter te maken. Ik heb er enorm veel plezier in. Daarnaast probeer ik bijna alle wedstrijden van het eerste mee te pakken. Je wilt toch weten wat er speelt rondom het team en betrokken blijven bij het team. Ook al is het langs de kant pijnlijk, om te zien hoe die jongens voetballen en jij langs de kant staat en dat niet mag.
Ricardo, hartelijk dank voor je medewerking en het uitvoerige verhaal. En een (nog) voorspoediger herstel toegewenst, namens heel Everstein!
