Omdat het Kontakt en Regio Voetbal al veel aandacht schonken aan beide gebeurtenissen (de blessure van Peter, die een eind maakte aan zijn imposante carrière en de afscheidswedstrijd) spraken we af om dit op een later tijdstip te doen. Inmiddels lijkt het allemaal alweer geruime tijd gelden, maar 1 oktober 2016 blijft in mijn geheugen staan. Waar je vanuit sportief oogpunt eigenlijk direct de conclusie kon trekken “einde oefening”, leken mij de gevolgen op persoonlijk vlak nog veel groter. Besloot dan ook om in dit artikel meer hierover in te bouwen.
Een tijdje geleden mailde ik Peter hiertoe een flink aantal vragen. We kwamen snel overeen dat er geen haast bij deze klus zat, Peter lijkt me niet de man die het heerlijk vindt om een lange vragenlijst te beantwoorden, vanachter de computer. Maar de antwoorden kwamen en hoog tijd dus om de nasleep van deze affaire wat nader op papier te zetten. Zo nu en dan (en waar nodig) vallen we ook nog terug uit al verschenen artikelen, zoals eerder aangegeven.
Peter Verwolf, over wie hebben we het dan eigenlijk? Gesneden koek voor de oudere Everstein familieleden, maar dan toch voor degenen, die dit niet weten. Peter is geboren in Zijderveld en 34 jaar oud. Inmiddels alweer geruime tijd getrouwd met Angela Copier en samen hebben ze twee kinderen. Liam van zes jaar en Nika is vier. Het gezin Verwolf woont tegenwoordig in Acquoy en Peter werkt voor zichzelf bij Bouw- en timmerbedrijf Verwolf. Na de lagere schooltijd heeft Peter de MAVO doorlopen en daarna de REVABO. Nu is Peter eigen baas en is zijn beroep timmerman. Je kunt bij de firma Verwolf voor alle soorten timmerwerken terecht. Van restauratie en renovatie tot verbouwingen. Naast deze eigen klussen verhuurt Peter zich ook aan BGbouw in Leerdam. Zoals velen heeft ook Peter een lastige periode gekend bij het krijgen van werkopdrachten. Gelukkig gaat het de laatste tijd weer stukken beter en dat is lekker, na een aantal mindere jaren.
Nadat we in eerste instantie over het sportieve aspect heen waren, leek het mij juist privé en dan met name zakelijk, een heel groot probleem. Alles draait door en je valt gewoon een aantal weken (maanden) uit het arbeidsproces. De impact was dan ook best groot, zo ondervond ook Peter, vooral als je ruim een half jaar thuis komt te zitten. Moge duidelijk zijn dat je daar op geen enkele manier beter van wordt, zeker financieel niet. Peter had in het verleden wel een verzekering afgesloten, maar dat is dan op dit soort momenten ook geen vetpot. Naast deze zakelijke malaise besefte Peter ook hoeveel handelingen en bewegingen je met de knie maakt tijdens je werkzaamheden. Gelukkig heeft hij het arbeidsproces weer volledig op kunnen pakken, al is ie nog niet de “oude” Peter Verwolf.
Natuurlijk moesten we ook nog even weten hoe de loopbaan van Peter als voetballer nu eigenlijk is verlopen. Iedereen kende hem de laatste jaren vanuit het eerste elftal van Everstein, maar hoe ben je daar gekomen? Peter is begonnen bij onze vrienden van HSSC ’61 in Hei- en Boeicop, samen met zijn toenmalige buurjongen. Later is hij met zijn vrienden overgestapt naar Everdingen om bij Everstein te gaan voetballen. En dat is, simpelweg gezegd, verlopen van de F pupillen tot aan de hoofdmacht. Vanaf den beginnen heeft Peter altijd een voorkeur gehad voor de posities centraal op het veld. In de jeugd centraal op het middenveld of centraal in de verdediging. Toen Peter bij het eerste elftal kwam was zijn eerste positie rechtshalf. Dit bleek niet de beste optie en had ook niet de voorkeur van Peter. Hij verhuisde dan ook snel naar een plaats centraal op het middenveld. Voor velen zal het verbazing wekken, maar Peter heeft ook op de zogenaamde “tien” positie gespeeld, maar ook nog in de punt van de aanval. Het leverde zelfs een keertje de prijs van topscorer op van Everstein 1. In het tweede deel van zijn actieve carrière verhuisde Peter naar de defensie en hier zullen de meesten hem van kennen. Een fysiek sterke vent, met een uitstekende trap. Als het dan een lichting is, waar middenvelders in overvloed waren, dan kom je achterin terecht en toen bleek ook dat verdedigen eigen ook wel Peter’s ding was.
De laatste jaren, met Peter, als rots in de branding, in de verdediging, daar liggen ook mijn beste herinneringen. Niet alleen als voetballer, maar zeker ook als persoonlijkheid. Een speler met een gefundeerde mening en daarvoor ging hij de strijd aan met tegenstander, medespeler, trainer en supporter. Vaak recht door zee en zonder compromis tussen recht of krom. Duidelijkheid en daar houdt niet iedereen van, zo zullen we maar denken. Maar het heeft Peter voor mij gevormd tot de speler, die hij tot het laatste moment van zijn loopbaan was.
Ook voor zijn medespelers was hij van grote waarde. Door zijn ervaring en inzicht, kon hij medespelers al “beter” maken door gewoon mee te voetballen. Meerdere collega spelers hebben dat later ook aangegeven: “weet niet was het was, maar alleen al dat Peter meespeelde zorgde voor rust”. Dat speelde ook elke week een grote rol, tijdens de periode waarin Peter meerdere keren moest afhaken met (spier)blessures. Zelfs de trouwe supporters waren al blij als ze zagen dat Peter weer meespeelde en dat geeft eens temeer aan hoe belangrijk hij was voor het elftal.
Omdat Peter nog vrijwel geen wedstrijd van ons eerste elftal mist is het wellicht ook zinvol een vergelijk te maken met “vroeger”, toen hij bij het eerste elftal kwam, tot de tijd van “nu”, ofwel, de laatste periode dat Peter actief was. Hij is daarin stellig: vroeger was het iets speciaals om voor het eerste elftal uit te komen! Als je met al die grote mannen mee mocht doen, dat was best wel bijzonder! In deze tijd lijkt dat bijzondere er voor velen niet meer in te zitten. Ook qua spelstijl is het een en ander veranderd, zo concludeerde Peter: vroeger zakte je als ploeg vaak in en speelden we een soort van reactie voetbal, tegenwoordig proberen we steeds meer de wedstrijd te domineren en het spel te maken. Zeker is in welk geval dat spelers vroeger mentaal sterker waren. Je accepteerde alles van elkaar en de neuzen stonden ook altijd dezelfde kant op. Tijdens de wedstrijd, in het heetst van de strijd, kon je wel eens onenigheid hebben, na de wedstrijd was dat weer over. De spelers van tegenwoordig zijn veel mondiger, discussiëren veel en hebben vaak een weerwoord op het veld. Een en ander zal, aldus Peter, ook wel met de verandering van de mens te maken hebben.
De blessure, die een eind maakte aan de speler Peter Verwolf, is inmiddels al ruim een jaar geleden ontstaan. Maar Peter is nog steeds niet de oude! Het herstel heeft er inmiddels wel toe geleid, dat hij vrijwel alles weer kan, behalve hardlopen. Dat laatste zit er nog niet in. De fysiotherapeut liet zelfs een keertje doorschemeren, dat hardlopen er misschien wel helemaal niet meer in zou zitten. Maar wie Peter een beetje kent, die mag niet meer raden: daar laat hij het zeker niet bij zitten! Hij blijft positief en het gaat elke dag nog met kleine stapjes vooruit. “Ik blijf ook keihard trainen, tot ik weer de oude ben”, zo laat hij ons, stellig en strijdlustig als hij was, weten. We hadden niet anders verwacht Peter!
Zoals gezegd miste je niet veel wedstrijden van Everstein 1, ook niet na je blessure, tot nut toe. Tot en met vorige seizoen heb je daar niet altijd met plezier naar gekeken en dat stak je ook niet onder stoelen of banken. Waar baal je nu het meest van, als je langs de kant moet toekijken? Ook hier is het antwoord stellig: Mentaal! Het is een leuk elftal met een goeie mix van jong en oud. Maar er is momenteel (nog) geen leider in het elftal. Eigenlijk zouden de jongens, die er al langer in spelen, het nu gaan oppakken en de boel gaan leiden. De huidige jongens van de selectie kunnen allemaal wel goed voetballen, maar het moet ook een hechte groep zijn (worden). Peter heeft er overigens vertrouwen in dat dit de komende jaren goed gaat komen.
We legden Peter vanuit dit oogpunt ook twee stellingen voor:
Stelling 1: Everstein is na de degradatie uit de eerste klasse structureel in een verval gekomen. Waar hadden we het tijd wellicht kunnen doen keren?
“Dat is makkelijk te zeggen, maar dan wel achteraf. De eerste klasse was te hoog gegrepen en dat jaar daarop in de tweede klasse, hadden we beslist niet hoeven te degraderen. Misschien eerdere een andere trainer moeten aanstellen? Zeg het maar”
Stelling 2: Everstein lijkt nu, aan het begin van seizoen 2017-2018, met heel veel spelers uit eigen jeugd, langzamerhand aan de beterende hand te zijn. Waar liggen volgens jou de grootste valkuilen en wat moet er nog verbeteren?
“Het is een erg jonge ploeg en het belangrijkste is om een stabiele ploeg te worden. Nu spelen ze hele goede wedstrijden, maar soms ook hele slechte wedstrijden. Het moet allemaal wat degelijker worden. Mentaal zitten er ook zeker verbeterpunten in, we laten ons nog te snel provoceren door de tegenstander”.
Voor zijn vakantie heeft Peter niet echt een voorkeur. Maar het liefst wel mooi en warm weer uiteraard. Inmiddels naar vele landen geweest en overal is het weer anders. Maar met de kinderen klinkt het, zoals bij zoveel ouders: “als de kinderen het naar de zin hebben, dan hebben wij het ook naar ons zin”, wie kent deze niet! Ook uit eten heeft geen echte voorkeur, logisch ook als je het geluk hebt dat je alles lust. En zeker als er een lekker stuk vlees aan te pas komt, dan komt het allemaal goed.
Naast voetbal is fitness ook een hobby van Peter. Na zijn herstelproces past dat natuurlijk als een bus, ofwel: het heeft even stil gelegen, maar dat gaat hij straks weer oppakken. Daarnaast zijn motor- en autosport nog steeds fascinaties voor Peter. Een evenement als de Dutch TT in Assen staat vast in de agenda opgenomen. Meen me trouwens te herinneren dat zijn voorkeur voor startnummer 46 ook duidelijk moge zijn.
Natuurlijk vragen we, aan het eind van ons vraaggesprek, wat Peter Verwolf (op redelijk korte termijn) gaat doen bij Everstein, of kunnen we daar voorlopig nog niet op rekenen? Peter is duidelijk: het herstel staat voorop en hij wil eerste weer helemaal fit worden en daarna wellicht iets gaan doen. Maar het begin is er: inmiddels is Peter trainer van jongens onder 7 en dat is hartstikke leuk om te doen. Wie weet waar dit nog toe gaat leiden? Ik was er inmiddels wel achter dat Peter eerste volledig en 100% achter een functie moet staan, alvorens er überhaupt aan te beginnen. Zo bekent hij, dat hij al bijna leider geweest was bij het eerste. Maar zijn gevoel zei dat dit te snel zou zijn. Peter zou het op dit moment meer voor een ander doen, dan voor zichzelf. Bovendien heeft hij genoeg aan zichzelf bij het restant van de revalidatie. “En als ik iets doe, dan voor 100% en niet voor de helft!”
Everstein blijft voor Peter een fantastische club, waar hij vele jaren met heel veel plezier heeft gevoetbald. En ook nog eens op een prachtig mooi complex. Het is een warme en gezellige club, waar iedereen wordt geaccepteerd. Iedereen kent elkaar, ofwel: ons kent ons en dat is een prettige bijkomstigheid.
We gaan er een eind aan maken! Ik wil hierbij Peter heel hartelijk dank zeggen voor zijn spontane antwoorden, welke aan de basis lagen van dit artikel. Ik kan hem alleen nog maar heel veel succes wensen bij zijn verdere herstel en hoop dat hij spoedig weer de “oude” zal zijn (of zich zo voelen)! Op sportief gebied spreken we dan over een enorm gemis, op persoonlijk en zakelijk vlak is de impact nog even iets groter. Welke slotzin is dan meer toepasselijk en mag, wat mij betreft, nog heel lang blijven: “Elke zaterdag is Everstein-dag, daar komt niets tussen”! Peter, het ga je goed, we spreken elkaar!
