Vuren vv 3 - Sc Everstein 4

Op de zonnige zaterdag 27 september moesten de ES4 strijders naar Vuren voor een voetbaljihad tegen het derde elftal van de plaatselijke voetbalclub. Het werd een strijd met ongelijke wapens, want de arrogant ogende (fiere)fluiter was met twee kapitale blunders grotendeels verantwoordelijk voor de totaal onnodige 5-4 nederlaag.

En het was allemaal zo mooi begonnen, al moet wel gezegd worden dat de voorbereiding niet vlekkeloos verliep. Het ging natuurlijk allemaal om leider Falko. Een landelijk dagblad meldde namelijk dat hij zich ziek gemeld had omdat hij het hoofdtrainerschap niet meer aankon en John was al benaderd om tegen een riante slarisverhoging het stokje over te nemen. John ging niet akkoord met dit voorstel en nu gaan de ernstige geruchten dat hij de lekkende bron is naar de media en hiermee staat nu zijn positie weer ter discussie, zeker nu dat gebleken is dat Falko op cursus was (volgens Lennert code 69) en hij vanaf komende week gewoon weer voor de groep zal staan. John had, mede doordat het vijfde vrij was, de beschikking over een selectie om je vingers bij af te likken. Naast de genoemde Falko waren alleen Ron (Hij zei dat hij moest werken, maar gezien in welke staat hij naderhand nog een biertje kwam drinken, werd dit door menigeen in twijfel genomen) en de langdurig geblesseerde Vlot (Hij is wel weer wekelijks langs de lijn te vinden en nam een deel van de coaching in handen. Dient hij zich ook aan om de macht bij het vierde over te nemen ?) afwezig. Hij had met Niek Veen, Joost Meijdam, Roy en Rogier (hem was verboden om zijn militaire uniform te komen, want er schijnen in Vuren nogal veel IS aanhangers te zijn) een gerenommeerde bank tot zijn beschikking en zei zagen hoe Thomas, John, Erik (weer terug naar een weekje ziekte, oorzaak drank?), Mark, Ralf, Lennert, Sander, Jarco, Tonny, Jasper van Vloten (gehuurd van vijf met optie tot koop ?) en Remco de basis elf vormden.

Na een onoplettendheidje van Mark in de eerste minuut waaruit bijna direct een kans voor Vuren ontstond nam Everstein stevig het heft in handen met Mark voor zijn verdediging werd er een veldoverwicht gecreëerd en met vlot combinatievoetbal konden kansen en doelpunten niet uitblijven. Die kwamen er ook en na een half uur leek het erop dat we de tegenstander met de rug op de grond hadden. Eerst was het Sander die met een halve omhaal (na een goede kans voor Jasper) doel trof en daarna kreeg Tonny het op zijn heupen. Vooral de eerste goal was van grote schoonheid (een heerlijke afstanspoeier) en bij de tweede bleef hij uiterst koel toen hij een fantastische (iets te ver doorgevoerde) Everstein aanval professioneel afrondde en zo stond er 0-3 op het bord en een monsterscore dreigde. Niets was minder waar want er slopen wat onnauwkeurigheden in ons spel en Vuren wenste niet te capituleren en vol strijd werd er geprobeerd nog wat van de wedstrijd te maken. Bij een rommelige ingooi stonden de verdedigers een stapje teveel naar voren en daardoor kon de linksbuiten ontsnappen bij John vandaan. Precies op het goede moment gaf hij de assist op de lastige spits die hem beheerst afrondde 1-3. Vrijwel direct hierna en op slag van rust had Jasper de mogelijkheid om de marge weer op drie te brengen maar de anders zo vlot scorende spits had het vizier vandaag helaas niet op scherp staan. In de laatste minuut bleek dat we nog wel last zouden kunnen krijgen van de leidsman, want terwijl het al lang tijd was besloot hij nog een dreigende aanval van Vuren af te wachten (redding Thomas) voordat hij voor het rustsignaal floot.

Niks aan de hand dachten we in de rust en met het inbrengen van Joost, Niek (al in de eerste helft), Rogier en Roy voor respectievelijk Remco (die een tikkeltje teleurgesteld was) Sander, Lennert en John hadden we in de tweede helft ook een representatief elftal binnen de lijnen. Vuren had een twee meter lange en fysiek sterke middenvelder een linie naar voren gestuurd en door het slappe begin van ons was de stand na tien minuten in de tweede helft weer in evenwicht. Vuren rook bloed en werd hierbij wel zeer bevoordeeld door de man in het spreekwoordelijke zwart (hij oogde als een willekeurige zwerver die van straat geplukt was en een fluit in handen gedrukt kreeg). Eerst zag hij een duidelijke overtreding van de spits (die Erik omver trok en scoorde) over het hoofd en vervolgens floot hij voor een overtreding voor Vuren, waardoor onze spelers inclusief keeper Thomas stopte. De bal rolde echter in het doel en opeens bedacht de scheids dat hij beter voordeel kon geven en geheel ten onrechte keurde hij weer een doelpunt van Vuren goed waardoor het 5-3 werd en we waren duidelijk aangeslagen. De wedstrijd werd grimmiger en ook langs de kant ontstond er beroering. Onze wissels onder aanvoering van Lennert waren lekker aan het ouwehoeren, terwijl Vuren langs de lijn vertegenwoordigd was door een “echte” ouwe hoer. Het laatste kwartier ging de knop om en werd er nog geknokt om toch nog een gelijkspel uit het vuur te slepen maar verder dan een benutte strafschop van Ton, kansjes van Jasper en Sander en een schot op de lat van wederom Ton kwamen we niet. Aan de andere kant bleven ook de uitvallen van Vuren dreigend. Pechvogel van de dag was Sander die twee keer geblesseerd het veld moest verlaten met net voor tijd een ogenschijnlijk vervelende schouderblessure. Gedesillusioneerd stapten we van het veld want deze nederlaag was totaal onnodig.

Na de wedstrijd werd er gesuggereerd om in het vervolg de tweede helft maar over te slaan, want we zijn de laatste tijd alleen de eerste en de derde helft in vorm. Op het zonovergoten terras werd ook het eerste succesje al geboekt voor de aanstaande vrijwilligerscampagne. Remco bood namelijk aan om in het vervolg lijnen te gaan trekken op het kunstgrasveld. Volgende week kunnen de lederhosen van de jongens van het vierde weer uit de kast want na de wedstrijd tegen Brakel (helaas pas om 15.00 uur) zal de complete selectie acte de presence geven op het Bierfest.