Pupil van de week: Scott Ariaans
Het regende deze zaterdagmiddag onophoudelijk aan de Lekdijk. Dit, in combinatie met een sportieve ijskoude douche, zorgde ervoor dat zelfs de meest trouwe roodwitte aanhangers het sportpark hoofdschuddend verlieten. Everstein blameerde zichzelf, speelde zonder bezieling, slordig en zonder overtuiging en maakte het de gasten uit Sliedrecht, die wellicht wel wisten wat er vanmiddag op het spel stond, erg gemakkelijk. Na negentig minuten stond dezelfde eindstand op het scorebord als afgelopen seizoen: 1-4. Toen maakte het voor Everstein niets meer uit, voor de bezoekers des temeer! Zij vrijwaarden zich op de laatste speeldag van degradatiewedstrijden, terwijl Everstein geplaatst was voor de promotiewedstrijden.
Ook vanmiddag was het uitgangspunt gelijk. De blauw-witte formatie uit Sliedrecht kent een moeizaam seizoen en moest kost wat kost wegkomen uit de degradatiezone. Everstein kende een uitstekende reeks na de winterstop en behaalde uit de eerste drie wedstrijden negen punten. Ook in de derde en laatste periode doe je dan nog goed mee. Na vanmiddag ligt het net even iets anders: Sliedrecht pakt drie broodnodige punten en Everstein kan uithuilen en opnieuw beginnen. Niet te lang uithuilen a.u.b. want er dienen nog de nodige punten gepakt te worden.
Wie vorige week de wedstrijd bij Almkerk had gezien kon zijn ogen waarschijnlijk niet geloven. Met name de eerste twintig minuten leken helemaal nergens op. Of er nu sprake was van onderschatting (of overschatting van eigen kunnen), of sommige spelers geen animo hadden voor deze pot, het zal allemaal een vraag blijven. De bezoekers heersten vanaf het eerste fluitsignaal van de arbiter van dienst, de heer Klerx. De gastheren dwaalden over het veld en het aantal keren dat de bal in de ploeg kon worden gehouden lag waarschijnlijk maximaal op drie. En hoewel de waarschuwende kreten vanaf de bank werden gesproken veranderde er niets aan de speelwijze van Everstein.
De kansen waren dat ook uiteraard voor de gasten. Al na vier minuten kwam een der spitsen op een voorzet vanaf rechts een fractie tekort om te scoren. Een paar minuten later behoedde keeper John (Martin herstellende van een griepje) zijn ploeg voor een achterstand door eerst kundig in te grijpen bij een inzet van Sliedrecht en vervolgens ook de rebound klemvast te pakken. Maar het was uiteraard, gezien de wedstrijd, uitstel van executie. Op het kwartier klungelde de thuisploeg weer op het middenveld. Jeroen speelde tot twee keer toe een pass verkeerd in de voeten van een Sliedrecht middenvelder. Bij de tweede keer werd de spits diep gestuurd en deze kon alleen op John afgaan. De afwerking was nu wel naar behoren: 0-1. In het vervolg bleef Sliedrecht heer en meester en ook de bezoekers moesten af en toe in de ogen wrijven bij zoveel onmacht bij de thuisclub.
Het duurde tot de zesendertigste minuut voor de roodwitten voor enig gevaar konden zorgen. Een lange bal vanaf de rechterkant door Peter verzonden werd door André voor het doel gekopt. De afwerking van Richard lag geheel in stijl: de bal verdween aan de andere zijde over de zijlijn!! De thuisclub rommelde door en het hoogtepunt beleefden de fans op slag van rust. Bart Hugo speelde wat ongelukkig terug op Ronald, die op zijn beurt terug wilde naar John. De anders zo sterk spelende Everstein verdediger leverde de bal panklaar in bij een spits van Sliedrecht. Die zei uiteraard "dank u wel", omspeelde John en zette de 0-2 ruststand op het bord.
Na rust, zeker het eerste kwartier, leek het er werkelijk op dat de thuisclub er alsnog iets van wilde maken. De bezoekers werden wat meer teruggedrongen en er kwam wat meer druk op het doel van Sliedrecht. Niet dat het tot uitgespeelde kansen leidde overigens. De aansluitingstreffer kwam dan ook uit de lucht vallen. Geert mocht vanaf de rechterkant een corner nemen en de bal verdween, mede dankzij een fout van de Sliedrecht goalie, in één keer in het doel: 1-2 op een goed moment (zo zou je zeggen met nog ruim een half uur te gaan).
Het offensief van de roodwitten had echter zijn hoogtepunt reeds gehad. Men verviel weer in veelvuldig balverlies, gestuntel in de passing en positioneel leek het weer nergens op. Juist na de aansluiting had de organisatie wat meer aandacht verdiend. Omdat deze niet tot stand werd gebracht bleef het wachten op de genadeslag (counter) van Sliedrecht. Halfweg het tweede bedrijf kwam die dan ook. Een vanaf links ingeschoten bal verdween, via de paal, achter de kansloze John in het doel: 1-3 en einde oefening. Inmiddels waren Michel, Bart Hugo en Richard vervangen door Frank, Francois (eindelijk weer wat speelminuten na de blessure) en Mark Steenbeek. Het kon aan het feit allemaal niets meer afdoen. Terwijl de toeschouwers steeds natter (en dus kouder) werden sukkelde de wedstrijd naar het einde. Met nog zo'n vijf minuten te gaan werd het leder weer eens ingeleverd bij de ingevallen Sliedrecht linkerspits. Op zijn steekpass kon de collega-spits recht op John afgaan. De sluitpost van Everstein kon niets anders doen dat hem ten val brengen. Strafschop en (gelukkig voor John) geel. De penalty werd feilloos benut en bracht de eindstand van 1-4 op het bord.
Dat de thuisclub in de laatste minuten nog een paar aardige mogelijkheden kreeg (bal van de lijn gehaald en een prachtige redding van de Sliedrecht keeper op een kopbal van André) deed er eigenlijk niet meer toe. Na het laatste fluitsignaal van scheidsrechter Klerx "dropen" de spelers van de thuisclub van het veld, terwijl de gasten uiteraard verheugd waren met de driepunter.
Het wordt voor de mannen en de technische staf zaak dit snel te vergeten, de lessen te leren en te focussen op de eerstvolgende wedstrijd: zaterdag 28 maart a.s. bij Meerkerk. Eén ding is zeker: niemand behoeft uitleg dat het dan beter zal moeten! Waarvan akte!
De volgende basisopstelling begon aan deze dramatische pot: John (doel), Bart Hugo, Peter, Ronald en Jan Willem (verdediging), Jeroen, Geert, Michel en Mark den Hertog (middenveld), Richard en André (aanval).
Ook bij het schrijven van dit verslag kan ik me nog niet bedenken hoe een elftal zo kan presteren ten opzicht van slechts zeven dagen daarvoor in Almkerk. En dat met vrijwel dezelfde spelers en opstelling. Wellicht horen we ooit nog eens........
