Wieldrecht vv 1 - Sc Everstein 1

Wieldrecht vv 1

2 - 1

Sc Everstein 1

Sander Bergshoeff

Competitie

Mannen zaterdag, 1, 3e klasse C

Datum

8 april 2017 14:30

Scheidsrechter

Witte, D. de

Accommodatie

Onbekend

Everstein verkocht de huid vanmiddag zo duur mogelijk, op bezoek bij Wieldrecht en kon, ondanks de nipte 2-1 nederlaag, met opgeheven hoofd het veld verlaten. We weten het: daar koop je geen punten voor, maar de uitermate gehavende ploeg weerde zich dermate goed, dat er wel degelijk mogelijkheden liggen voor de komende periode, wellicht inclusief de nacompetitie. Wieldrecht, volop in de strijd om het kampioenschap met Drechtstreek en IFC, ontsnapte uiteindelijk met een 2-1 overwinning, maar het bleef aan de Smitsweg spannend tot de laatste minuut. De ontlading bij de thuisclub was dan ook groot, direct na het laatste fluitsignaal van de prima arbiter Dink de Witte uit Hank.

Opstelling Everstein:

Ricardo de Keijzer, Klaas Hazendonk, Erik Bergshoeff, Walter Snoek, Mark Fierens, Roderick van Duinen, Sander Bergshoeff, Nader Mechichi, Guillermo Ooft, Robbie de Roos en Tim van Willigenburg

Wisselspelers: Wessel Bergshoeff, Ruben Ariaans en Niek van Veen

Geblesseerd/ziek: Wessel Scherpenzeel, Mark den Hertog, Yently Lemmer, Jori Goené en Simon van Zante

Geschorst: geen

Scheidsrechter: de heer Dink de Witte uit Hank

Grensrechter namens Everstein: Dimitri de Gans

Op weg naar huis, na afloop van Wieldrecht tegen Everstein, liet ik het bovengenoemde rijtje geblesseerden en zieken nog eens de revue passeren. Voeg daarbij de (lang geleden) geblesseerd afgevallen aanvoerder Peter Verwolf, de afwezigen Rick Fierens en Thimo Beunis en het moge duidelijk zijn dat het gemis van acht (basis)krachten een enorme druk legt op de huidige groep. Daarom op voorhand al de complimenten hoe het sterke Wieldrecht (ook flink gehavend overigens) vanmiddag werd bestreden. Het was natuurlijk niet allemaal even goed, maar de passie, waarmee werd gestreden tot de laatste minuut, was prima te noemen en ook langs de lijn blijf je dan hopen op een punt. Was ons niet gegund vandaag, maar dit moet een basis leggen voor de laatste loodjes.

De technische staf moest dus flink puzzelen, mede door de afwezigen Simon van Zante en Jori Goené, die ziek thuis achterbleven. Walter Snoek nam nu plaats in het centrum van de defensie en aan Tim van Willigenburg de taak om de honneurs van Simon van Zante waar te nemen, als meest vooruit geschoven spits. Omdat de thuisclub ook de nodige omzettingen moest doen, was er in de eerste helft eigenlijk niet veel te beleven in Dordrecht. Vooral het eerste kwartier was het flink aftasten en kwamen beide ploegen niet aan echte kansen toe. De voorsprong voor Wieldrecht, net voor het eerste kwartier (drie mensen mochten vrij inkoppen, na een vrije schop vanaf de rechterkant, waardoor Ricardo de Keijzer geen afdoende handje meer achter de bal kon krijgen: 1-0), kwam dan ook als donderslag bij heldere hemel.

Maar de gastheren konden niet doordrukken en Everstein bleef in de wedstrijd. Dat leidde zelfs tot een goeie kans voor Robbie de Roos, die een pass van Nader Mechichi net niet voldoende onder controle kon brengen. Hierdoor raakte de bal net iets te ver van de voet, waardoor de inzet alsnog over ging. Tot tien minuten voor de pauze wederom een vlakke (en bij vlagen ook slechte) wedstrijd, waar niet veel gebeurde. Toen dacht de thuisclub de voorsprong te verdubbelen, maar arbiter de Witte had een overtreding geconstateerd. Twee minuten later had het alsnog 2-0 moeten worden, maar de bal werd, moederziel alleen voor het doel, op een ongelooflijke wijze, over geschoten. En daarvoor kreeg Wieldrecht de rekening gepresenteerd. Enorm geknoei in de achterhoede bracht zomaar Sander Bergshoeff in scoringspositie. De aanvoerder faalde niet en deponeerde de gelijkmaker in het doel: 1-1 op een goed moment.

Na de pauze kwam de aangeslagen Klaas Hazendonk niet meer terug, hij werd vervangen door Niek van Veen. En het tweede bedrijf was beduidend leuker te noemen. Het publiek van beide teams gingen er achter staan, het lentezonnetje scheen onophoudelijk en het was goed om te zien hoe Everstein zich weerde. Na tien minuten haalde Erik Bergshoeff een inzet, in het centrum, weg en weer tien minuten later redde Ricardo de Keijzer prima, op een kopbal bij de tweede paal (rebound verdween nog hoog over het doel van Everstein). Terwijl Wieldrecht de voorsprong nadrukkelijk bleef zoeken, kregen ook de gasten kleine mogelijkheden. Zo verdween de bal, na een vrije trap van Nader Mechichi, pardoes in de handen van de doelman en na een actie van Guillermo Ooft verdween het leder voorlangs het doel van Wieldrecht. Inmiddels was Ruben Ariaans de eveneens aangeslagen Walter Snoek komen vervangen.

Een kwartier voor tijd sloeg het noodlot toch nog toe. Wegens aanvallen van de doelman keurde leidsman de Witte voor alsnog een treffer van de thuisclub af, even later bleef de bal “zweven” in het niemandsland, voor het doel van Ricardo de Keijzer. De verlengde inzet verdween in het lege doel: 2-1. Niek van Veen pakte geel en toen aanvoerder Sander Bergshoeff ook nog eens aangeslagen het veld moest verlaten, kwam broer Wessel hem vervangen. Beide ploegen bleven strijden en kregen nog hun kansjes, al was de laatste voor Wieldrecht heus een kans te noemen! Nadat de opgeschoven Everstein defensie net niet bij de bal kon, kreeg een speler van de thuisclub vrije doortocht. De inzet bleek uiteindelijk een rollertje, in de handen van Ricardo de Keijzer.

Na het laatste fluitsignaal grote opluchting bij de thuisclub (ook direct na afloop in de kantine) en, in dit geval, nog een zure nederlaag voor Everstein. Nu even twee weken de tijd om alles op scherp te krijgen voor de alles beslissende laatste drie duels, althans: in de reguliere competitie. Gezien de resultaten van hedenmiddag, zijn er nog escape routes te vinden. Eerste maar eens met belangstelling de komende twee weken kijken wat de directe concurrenten aan punten gaan pakken. Maar het Everstein van vanmiddag zal, zowel in deze drie duels, als de eventuele nacompetitie, de huid zo duur mogelijk verkopen. En dat bracht weer hoop en een glimlach op een prachtige lentedag in april. Op naar de 29^e, dan pas weer competitie, thuis tegen Ameide! Dan mag niets meer, maar moet alles, tot dan!