SteDoCo vv 1 - Sc Everstein 1

SteDoCo vv 1

2 - 4

Sc Everstein 1

15'

Ruben de Gans (vrije trap)

25'

Edin Sylejmani (kopbal)

Assist: Geert Dokman

... (schot)

32'

42'

Edin Sylejmani (schot)

70'

André van der Veer (kopbal)

Assist: Rick Fierens

... (schot)

85'

Competitie

Mannen Zaterdag standaard, 1, 1e klasse C

Datum

1 oktober 2011 14:30

Scheidsrechter

Wattel, B.

Accommodatie

Onbekend

Op de warmste 1e oktober ooit en terwijl heel Hoornaar in de ban was van Fokveedag vielen alle stukjes voor de mannen van Everstein op de juiste plaats. Resultaat: een heerlijk tropische verrassing middels een 2-4 overwinning bij misschien wel titelkandidaat nummer 1 voor velen. Van de vele Eversteiners, ook vanmiddag weer aanwezig, konden sommigen het scorebord bijna niet geloven, maar de cijfers liegen niet, ook vandaag niet. Volledig verdiend, op basis van een geweldige inzet en wedstrijdmentaliteit werd de thuisploeg naar de slachtbank geleid. Voeg bij zo’n optreden ook nog eens een briljante keeper Bas, dan gaat deze zege (en de bijbehorende drie punten) naar de o zo ongelukkige ploeggenoot Dennis Heijkamp.
Fantastisch gedaan mannen, Dennis mag trots zijn op jullie!

Vandaag bleek eens temeer dat kwaliteit binnen je elftal niet voldoende is in de 1e klasse. Stedoco was de makkelijk voetballende (en goede) ploeg, maar miste de echte overtuiging om het de roodwitte formatie erg moeilijk te maken. Dit soort ploegen kan ook niet het extraatje brengen, waardoor zo’n wedstrijd toch nog kan kantelen. Het paste Everstein prima want gedurende de strijd werd steeds duidelijker dat er wat te halen viel in Hoornaar. “Geduld opbrengen, geen fouten maken, de tegenstander ongeduldig maken en hopen dat we aanvallen wat kunnen brengen”, zo luidde de voorbeschouwing van trainer-speler Dennis van der Steen. En, zoals gezegd, juist vanmiddag vielen al deze stukjes precies in elkaar.

We kregen onze kansen (de voorheen vaak geïsoleerde spitsen kregen nu wel de steun, die ze nodig hadden) en ze werden benut, we hadden geduld en vingen de gastheren prima op, met correcte middelen, zonder al te veel overtredingen te maken en het aantal fouten werd tot een minimum beperkt. Bovendien had de verdediging er vanmiddag uitermate goed het oog in en verrichte doelman Bas van Stralen, als er dan toch nog kansen ontstonden, wereldse reddingen, welke de thuisclub tot wanhoop dreven.

De technische staf kon eindelijk weer eens beschikken over een volledige selectie (uiteraard met uitzondering van Dennis Heijkamp, die we voorlopig nog wel een poosje moeten missen, beterschap Dennis en de prestatie van vanmiddag is voor jou!) en dat heeft een tijdje geduurd. Het werd dus kiezen om de juiste elf de strijd te laten aanbinden met een torenhoge favoriet (in de ogen van velen) voor één van de topplaatsen in de eerste klasse C. De volgende ploeg begon om half drie, onder werkelijk fantastische weersomstandigheden (25 graden, vol zon en bijna geen wind) en onder leiding van de Zeeuwse arbiter Wattel uit Serooskerke aan de klus: doelman Bas van Stralen, de verdedigers Rick Fierens, Ronald Werndly, Ronald Meering en Vincent Johnson, op het middenveld Geert Dokman, Ruben de Gans, Dennis van der Steen en Guillermo Ooft, terwijl André van der Veer en Edin Sylejmani de aanval vormden. Op de reservebank Frank Bouwman, Mark den Hertog, Bobby Reyerse en Erik Bergshoeff en de vlag werd vanmiddag gehanteerd door Harold Temming.

De bezoekers lieten vanaf het begin zien gemotiveerd en volledig bij de les te beginnen aan deze (vooraf zogenoemde loodzware) klus. De gastheren probeerden direct hun spelletje op de mat te leggen, waarbij de bal snel rond gaat en met verzorgd voetbal wordt geprobeerd de gevaarlijke spitsen te bereiken. Maar zoals gezegd, de verdediging had er goed het oog in, oogde geconcentreerd en kwam telkenmale voor de tegenstander, om zodoende eventueel gevaar in de kiem te smoren. Na tien minuten kwam de eerste mogelijkheid voor Everstein. Rick werd over recht weggestuurd door Dennis en diens voorzet werd door Geert ingekopt. De keeper redde tot corner. Een eerste signaal, twee minuten later gevolgd door de eerste klapper: Ruben kreeg een vrije trap te nemen op zo’n twintig meter van het doel van Stedoco, in verband met hands. De middenvelder krulde de bal prachtig om de muur heen en ook langs de grabbelende handen van de keeper: 0-1.

En wat was het antwoord van de thuisclub? Voorlopig kwam men niet verder dan een poging vanuit een rebound, die voor het doel van Bas langs ging. Wat verder opviel waren de vele (kleine) blessures in het eerste kwartier, verzorger Olaf maakte overuren. Nadat eerst Edin nog werd teruggefloten wegens vermeend buitenspel, bediende Ruben collega André nog eens met een prima voorzet. De kopbal werd echter door de doelman van Stedoco tot corner verwerkt. Net hiervoor had Stedoco de eerste gele kaart geïnd, na een forse overtreding op dezelfde André. Maar de thuisclub ging zich nu ook nadrukkelijk met het geheel bemoeien. Het antwoord van Everstein kwam binnen het half uur. Een werkelijk prachtige aanval over links bracht de bal bij Geert, die de bal hard en strak voor het doel bracht. Edin was ter plekke en kopte de bal keihard en geplaatst achter de verbouwereerde doelman: 0-2, een treffer van grote schoonheid!

Nu antwoordde de thuisploeg wel snel: na een momentje van balverlies (gelukkig één van de weinige keren) schakelde Stedoco razendsnel. Spits Looyen werd gevonden, die draaide kort weg en plaatste de bal in de korte hoek, Bas was kansloos: 1-2 en een kleine domper.

Het laatste kwartier wilden de gastheren de opgelopen schade direct goedmaken en men zocht veelvuldig de aanval. Dat liep voor Everstein, dat de rust met deze voorsprong wilde halen, maar net goed af. Vooral de bal, die via de onderkant van de lat, tot corner werd verwerkt, had wellicht beter lot verdiend, maar gelukkig liep dit voor ons goed af. En als de goal dan niet valt, dan luidt een voetbalwet: dan valt ie aan de andere kant! En wat voor een? Edin stoorde de opbouw van de Stedeco verdediging. Op één of andere manier maakte dit zoveel indruk dat de bal ook nog tekort werd teruggespeeld op de keeper. Edin bleef rustig, omspeelde de doelman en deponeerde de bal in het verlaten doel: 1-3, op slag van rust.

Na de pauze een ongewijzigd Everstein. En Stedoco kwam (eventjes) furieus uit de startblokken. Everstein moest terug, maar gaf maar bijzonder weinig weg. Als dit dan wel gebeurde, ik heb het al gememoreerd, dan was er de briljante doelman Bas. In de lucht, over de grond, hij heerste overal en pakte alles. Aan het eind van het kwartiertje Stedoco kwam wellicht zijn mooiste moment: terwijl de bank van de thuisclub al overeind kwam, tikte hij de bal met een katachtige reactie nog net over de lat, waardoor het slechts een corner opleverde voor de thuisclub. Die mocht men trouwen ook opvallend veel nemen, ook hier vaak zonder gevaar.

Bobby Reyerse kwam nu in de ploeg voor Dennis van der Steen en de storm van Stedoco ging weer liggen. Sterker nog, Everstein counterde zich nadrukkelijk in de wedstrijd. In de zeventigste minuut kende arbiter Wattel de roodwitten een vrije schop toe aan de rechterflank. Rick bracht de bal in en André kopte (omdat de keeper niet kwam) de bal diagonaal in het doel: 1-4, wat een weelde. Dennis van der Steen en Edin ontvingen ook nog geel van de scheids, Frank Bouwman kwam nog voor Guillermo Ooft en Erik Bergshoeff de laatste minuten voor Rick Fierens.

Voor de statistiek mocht Willem Looyen ook zijn tweede van deze wedstrijd maken. Na de bal te hebben aangenomen draaide hij weg van de verdediger en deponeerde de bal in de lange hoek: 2-4, met nog zo’n vijf minuten op de klok. Maar het bleek gelijk het laatste wapenfeit van de thuisclub, waardoor Everstein een verrassende, maar volledig verdiende zege weghaalde uit Hoornaar. Die werd na het laatste fluitsignaal van de heer Wattel dan ook uitvoerig gevierd en terecht. De ploeg stond vandaag als een huis en dat mag, na de wat kritische bemerkingen van de laatste weken, ook gezegd worden.

Eén zwaluw maakt nog geen zomer, maar zomer was het vandaag wel, wellicht smaakt deze mooie driepunter naar meer. Beide voetjes op de grond en hard werken op weg naar zaterdag a.s., Zaamslag thuis, aanvang 15.00 uur.

Mannen en aanhang, geniet er dit weekend nog gerust van, het was vanmiddag een puike vertoning met een terechte winnaar! Aanvoerder André van der Veer deed er zo’n tien minuten over om in de kleedkamer te geraken. Telkens legde hij het vermoeide lijf even neer om de moed weer te verzamelen een stukje verder te komen. “Hoe zou ik morgen uit bed komen?”, zo vroeg hij zich af. Nadat hij geattendeerd was op het scorebord, verscheen er weer een lach op het gezicht (en wat laatste prik in de benen). Zo’n mooie eindstand vergoed alle wonden!